Ik heb hele herkenbare beelden gezien. Natuurlijk de gorilla’s
(http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/12/de-gorillas-agashya-groep.html),
maar ook de genocide met beelden van de kerk in Nyamata. Ik zag voor mij
bekende beelden van de markt in Kimironko en van een mars door de stad met een
banier (http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/10/de-mars-het-banier-de-speeches-en-de.html).
En de presentator heeft een bezoek gebracht aan onze held Ernie Brandts (http://bertinafrika.blogspot.nl/2012/06/ernie-is-een-kampioenenmaker.html,
http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/01/ernie-brandts.html).
Ook heel herkenbaar is de constatering dat de radio zo’n belangrijk communicatiemiddel
is in Rwanda.
Tussendoor werden er beelden getoond van de diverse
projecten die worden gefinancierd door Oxfam Novib. Sinds mijn verblijf in
Rwanda zijn we veel kritischer geworden ten aanzien van de ontwikkelingshulp
door grote, logge organisaties. Als gevolg daarvan hebben we in Nederland al
onze steun opgezegd aan organisaties als Oxfam Novib, Aids Fonds en Cordaid.
Ik heb dan misschien ook wel overdreven kritisch gekeken
naar de projecten die in deze uitzending gepresenteerd zijn. De bekendste is
YES Rwanda (Youth Employment Systems Rwanda) die zelfs hun eigen website
hebben: http://www.yesrwanda.org. Verder
was er steun voor Iriba(?), een organisatie voor psychische hulp aan
slachtoffers, nabestaanden en daders met betrekking tot de genocide.
Als laatste werd ACCOR (?) genoemd. Deze organisatie wil alle
bevolkingsgroepen laten samenwerken in het bestrijden van de armoede. Volgens
de rapportage is de Ihuriro hiervoor nieuw leven ingeblazen. Dat is de
dorpsvergadering waarin alle dorpelingen worden opgetrommeld om elkaar te vergeven
en gezamenlijk de problemen aan te pakken, onder ander door Hutu’s en Tutsi’s
samen onkruid te laten wieden op elkaars bananenplantage. Goede en nobele
initiatieven. En aan de oppervlakte lijkt dat ook zo te werken. De mensen die
worden geïnterviewd geven de sociaal wenselijke antwoorden.
Mijn vrees is dat wij slechts het vernis te zien krijgen en
dan lijkt het allemaal te werken, maar dat het alleen maar werkt omdat het van
bovenaf is opgelegd als gevolg van de enorme hiërarchische structuur van het
land. En dat alles ondersteund door de geldbuidel van de donoren. Oxfam Novib
kan in haar rapportage mooie resultaten laten zien. In het hier gepresenteerde
dorp hebben zijn met ons geld en via onze organisaties toch maar even weer 50
begunstigden (‘beneficiaries’) geholpen. Maar dat onderhuids de tegenstellingen
helaas nog lang niet zijn verdwenen.
Maar misschien ben ik wel veel te kritisch geworden. En moet
je blij zijn met elke druppel op de goedende plaat. Het zal altijd wel iets
helpen.
In ieder geval is het geld van Oxfam Novib goed besteed aan
een mooi programma op de televisie met veel herkenbare plaatjes. Daar heb ik
toch wel van genoten.
