James Ndahiro is de voorzitter. Een belangrijk man
gezien al zijn functies. Hij is voorzitter van Sonarwa, een van de grootste
verzekeraars van Rwanda. Hij is de oprichter geweest van de RSE (Rwanda Stock
Exchange), en daar zit hij ook nog steeds in het bestuur. En hij zit in het
Oost-Afrikaanse Parlement, de EALA (East African Legislative Assembly). Alle
vijf landen van dit parlement (Burundi, Kenia, Rwanda, Tanzania en Uganda)
leveren 9 leden aan. Deze leden worden gekozen door het nationale parlement van
de lidstaten. In 2007 is zijn eerste mandaat van 5 jaar ingegaan, in 2012 is
deze nog eens met 5 jaar verlengd. Ik denk dat je wel wat voorstelt als het
parlement ervoor kiest om jou uit te zenden naar deze vergadering.
Gaston Rusiha is de vicevoorzitter. Ook een belangrijk
man. In het verleden was hij viceburgemeester van de stad Kigali. Daarna was hij
Administration and Finance Director bij
CNLS (Commission Nationale de Lutte contre le Sida). In 2011 is hij
verkozen tot voorzitter van de NCPD. In september 2013 heeft de verkiezing
gewonnen om namens de gehandicapten zitting te nemen in het nationale parlement. In een heel
ver verleden ook actief in de FACHR (Federation of Associations and Centres for
the Handicapped of Rwanda) en FENAPH (Fédération Nationale des Personnes
Handicapées).
Pierre Claver Rwaka zat tot september 2013 in het
parlement namens de gehandicapten. Hij zat daar sinds september 2008. Hij zat
dus dicht op het vuur wat betreft het creëren van wetgeving. De ideale plek om
invloed uit te oefenen en de belangen van gehandicapten te behartiging bij het tot
stand komen van nieuwe wetten. In een verder verleden had hij functies binnen
het NOC (National Olympic Committee) en de NPC (National Paralympic Committee) en
waarschijnlijk ook bij FENAPH.
Bernard Bagweneza vertegenwoordigt wat wij noemen het
maatschappelijke middenveld. Hij is actief in de wereld van de Ngo. Eerst was
hij de leidsman van UPHLS (Umbrella des Personnes Handicapées dans la Lutte contre le Sida), een lokale Ngo. In de loop van 2011 maakte
hij de overstap naar SHIA (Swedish Organisation of Disabled Persons International Aid
Association), de lokale vestiging van een internationale Ngo. Dat is
toch een streepje hoger op de maatschappelijke ladder, en het verdient ook nog
vast beter ook.
Donatilla Kanimba is de voorzitter van de RUB (Rwanda
Union of the Blind). Zij zit dus ook de wereld van de Ngo’s.
Van de overige drie leden van het Management Committee is
niet zo veel te melden. Beatrice Umutesi is journalist. Innocent
Twagirayezu woonde in Butare. Anicet Kibiriga is student en doet
iets bij de SFAR (Student Financing Agency Rwanda). Als ze bij een vergadering
waren dan was hun bijdrage veelal miniem. Het was dan meer opvulling dan
aanvulling. Annicet is nog het vaakst bij de vergadering aanwezig geweest. Voor
hem als student was het waarschijnlijk het gemakkelijkst om even langs te komen
en dan was de vergoeding van 3.500 RWF voor het op komen dagen op de
vergadering natuurlijk ook zeer welkom.
Naast het Management Committee waren er ook nog 7 zogeheten
Subcommittees, zoals het Women and Gender Subcommittee en het Infrastructure
Subcommittee. Op papier hadden deze Subcommittees in totaal 42 leden, maar gedurende
2011 heeft er geen enkele vergadering plaatsgevonden. Dit heeft misschien ooit
gefunctioneerd, maar in 2011 niet meer.
In het jaar 2011 is de aanwezigheid op de gehouden
vergaderingen van het Management Committee als volgt geweest.
Management Committee Meetings 2011
|
10-feb
|
29-mrt
|
10-jun
|
22-sep
|
James Ndahiro
|
x
|
x
|
||
Gaston Rusiha
|
x
|
|||
Pierre Claver Rwaka
|
x
|
|||
Bernard Bagweneza
|
x
|
x
|
||
Donatilla Kanimba
|
x
|
|||
Innocent Twagirayezu
|
x
|
|||
Beatrice Umutesi
|
x
|
|||
Anicet Kibiriga
|
x
|
x
|
x
|
Bij al deze vergaderingen waren natuurlijk
ook Bruno en Saphira aanwezig. Saphira voor de notulen en Bruno als hoofd van
het bureau. Ik ben ook bij elke vergadering geweest. Nicole heeft de eerste
gemist, want toen was ze er nog niet, maar bij elke volgende was zij er ook
bij.
Mijn eerste vergadering was 10 februari.
Alles was nieuw voor mij en ik heb geprobeerd om zo veel mogelijk informatie
tot mij te nemen. Het leek mij een enthousiaste club met veel ideeën om te
worden uitgevoerd.
Vanaf de volgende vergadering werd het
allemaal een beetje minder. Volgens de planning wordt er ongeveer elke maand vergaderd
en de volgende datum van 16 maart zou dan ook een heel logische zijn. Dat is
niet helemaal gelukt. Het is uiteindelijk 29 maart geworden, ook best nog wel
redelijk. Op 29 maart was er uiteindelijk best wel een goede vergadering met
een redelijke opkomst en goede discussies en besluiten. Vooraf aan deze
vergadering heb ik uitgebreid met Gaston Rusiha zitten kletsen.
Voordat een vergadering wordt
uitgeschreven wordt door Bruno eerst wel geïnventariseerd of de drie echt
belangrijke en meest invloedrijke leden beschikbaar zijn. Dat valt niet mee.
Vooral de voorzitter James Ndahiro is soms voor lange tijd telefonisch totaal onbereikbaar.
Zeker als hij voor de EALA aan het vergaderen is in Arusha, Tanzania. Je zag
Bruno gewoon wel eens moedeloos worden van het proberen om een vergadering te
organiseren.
Als een vergadering uiteindelijk is uitgeschreven
is het nog maar de vraag of deze doorgaat.
In aanloop tot de vergadering gebeurt er een hele poos niets en op de
dag van de vergadering komen de eerste afmeldingen binnen, ook van mensen die
bij de inventarisatie aangegeven hadden erbij te zullen zijn. Vooral als
duidelijk wordt dat de belangrijke drie er niet bij zullen zijn wordt de
vergadering geannuleerd. Dit is een trend die zich keer op keer herhaalde in
verband met de vergaderingen van het Management Committee.
De volgende vergadering was gepland op 11
mei, maar ook deze ging niet door. Die van 10 juni zou in eerste instantie ook
helemaal niet doorgaan, omdat er maar twee leden waren komen opdagen. Toch is
deze voortgezet, alleen al omdat de voorzitter er bij was en omdat twee heel
belangrijke zaken besproken moesten worden. Het ging ten eerste om de toekomst
van de RNDSC en in de tweede plaats om een besluit te nemen voor de
vervolgactie richting consultant Teddy K., die zo’n puinhoop had gemaakt van de
uitgevoerde census. Omdat Gaston Rusiha niet aanwezig was, want die had hem
ingehuurd, was het nu mogelijk om een gepeperde brief naar deze Teddy K. te
sturen. Niet dat het iets heeft opgeleverd, maar het was tenminste iets.
Voorzitter James Ndahiro voegde fijntjes toe dat er geen voorstander van was
geweest om maar één individu in te huren voor een dergelijke opdracht.
Misschien had hij dat wat duidelijker moeten zeggen toen hij werd aangenomen.
Daarna is het hele vergaderen helemaal
ineengestort. Er is nog een poging geweest om er een te houden op 27 of 28
juni. Tijdens het bezoek van Kudakwashe Dube uit Zuid-Afrika die hier kwam namens de Secretariat of the African Decade of Persons with
Disabilities (SADPD), is getracht om er een te houden op 21
juli. Dat is allemaal niet gelukt. In de maand augustus is geen echte poging meer
ondernomen.
In de maand september is nog een ultieme
poging gedaan. Die van 13 september ging wederom niet door, maar die van 22
september uiteindelijk wel, ondanks dat slechts twee leden zijn komen opdagen.
Deze is alleen maar doorgegaan omdat niet lang na deze datum Bruno voor twee
maanden afwezig zou zijn en Nicole definitief. Deze laatste vergadering heeft
ook niet veel opgeleverd. Daarna is bij mijn weten geen vergadering
meer geweest. En in de loop van 2012 is de RNDSC waarschijnlijk ook een stille
dood gestorven.
Hoe komt het dat het Management Committee
zou weinig voor elkaar heeft gekregen. Ik denk dat het komt doordat de drie
belangrijkste mensen een druk bestaan hebben met heel veel bezigheden, waardoor
ze weinig tijd hebben genomen om zich in te zetten voor de RNDSC. In de tweede
plaats omdat ze allemaal concurrenten van elkaar zijn. Allemaal mannetjes die
het belangrijkste willen zijn en daarom niet willen samenwerken met de anderen.
Met name Rusiha en Rwaka lagen elkaar niet. Mogelijk dat Rwaka in 2008 het
baantje in het parlement voor de ogen van Rusiha heeft weggesnoept. In 2013
heeft hij wraak genomen en alsnog het felbegeerde baantje ingepikt. Ndahiro
stond leek er een beetje buiten te staan, de afwezige derde, eigenlijk
voorzitter, maar ook weer niet heel nadrukkelijk aanwezig. Het leek erop dat
men ontzag voor hem had, maar daar maakte hij dan geen gebruik van.
Maar misschien hadden ze allemaal wel door
dat in 2011 de lucht aan het verdwijnen was uit de organisatie RNDSC en daarom
niet meer zo zijn best deed. Ondanks de vaak mooie woorden voor steun.
Zie ook:
http://bertinafrika.blogspot.nl/2013/10/verkiezingsfraude-in-rwanda.html
http://bertinafrika.blogspot.nl/2013/10/hoe-kom-je-in-het-parlement.html
Zie ook:
http://bertinafrika.blogspot.nl/2013/10/verkiezingsfraude-in-rwanda.html
http://bertinafrika.blogspot.nl/2013/10/hoe-kom-je-in-het-parlement.html