woensdag 23 april 2014

Business Bootcamp

Tja, dan zit je opeens in het Business Bootcamp. Ik was al eens eerder attent gemaakt op dit fenomeen, maar het was er nog niet van gekomen. Onlangs sprak ik weer iemand die geweest was en zeer enthousiast was. Toen ook nog bleek dat al heel snel de volgende Business Bootcamp zou zijn en dat dat tevens de laatste zou zijn tegen de schappelijke prijs van € 47 (ex btw), was de beslissing snel gemaakt. Ik zou naar het Business Bootcamp gaan op 22 en 23 maart in het NBC Congrescentrum te Nieuwegein.


Ik was ook wel gewaarschuwd. Het zou niet een standaardbijeenkomst zijn met informatieoverdracht van de spreker op het publiek. Het zou anders zijn en soms zou je je mogelijk wel eens gaan afvragen wat je daar aan het doen was. Ondanks de waarschuwingen en bedenkingen waren allen die geweest waren toch heel enthousiast, dus ik ging ook met goede moed naar de bijeenkomst.

Om tien uur zou het beginnen. Tussen half negen en half tien kon je je inschrijven. Om kwart over negen kwam ik aan bij de inschrijfbalie en gezien de drukte kon ik toen al zien dat het massaal werd. Er stonden lange rijen, toch was de afhandeling nog redelijk snel, zodat het toch nog mogelijk was om een kopje koffie te drinken voordat de voorstelling zou beginnen.

Iets voor tienen liep ik de zaal in. Daar stonden heel veel stoelen en er liepen heel veel mensen rond. Ik zocht een plaatsje in het midden en wachtte af van wat komen zou. Eerst werden we verwelkomd door een Nederlandse vrouw die een inleidend praatje hield in het Engels. En Engels zou de voertaal worden gedurende het gehele weekend.



Daarna kwam de grote held op het podium: Nisandeh Neta. Hij is afkomstig uit Israël en is in de jaren negentig neergestreken in Nederland. Daar heeft hij Open Circles Academy opgericht en dat is de organisatie die het Business Bootcamp organiseert. Hierin gaat het om succesvol ondernemen en dat wordt als volgt weergegeven:

“Succesvol ondernemen anno 2014 is een kunst die je kunt leren… en wel op 2 manieren:
1. Langzaam, door schade en schande in de praktijk of…
2. Snel, met bewezen succes strategieën, tools en systemen voor (online ) marketing en sales, social media, passief inkomen, (digitaal) netwerken en heel belangrijk… de juiste ondernemer mindset.”

Dit geeft het al duidelijk weer. De werkwijze van Nisandeh Neta is een methode om succesvol te worden. Als je die volgt, heb je succes. Het blijkt ook dat het Business Bootcamp nog maar het begin is van het succesvol ondernemerschap. De vervolgcursussen hebben de fraaie namen ‘Master Entrepeneur’, ‘Financial Freedom’ en ‘Breakthrough to Succes’ en kosten elk € 3.300 (ex btw). En dat zijn nog maar de cursussen voor het eerste jaar. In het tweede en derde jaar kun je nog veel meer cursussen volgen.
In de zaal blijken zo’n 1.200 mensen aanwezig te zijn. Hiervan zijn 1.000 aan te merken als nieuwkomers en 200 zijn al eens eerder op het Business Bootcamp geweest. Nisandeh begint met ons te feliciteren dat we zijn gekomen. Altijd een goed gevoel om een compliment in ontvangst te nemen. Dan begint hij om zijn eerste vragen op ons af te vuren. Bijvoorbeeld: “Are you ready to make more money?” of: “Do jou want to have more freetime?”. Al deze vragen zijn een uitnodiging tot grote publieksparticipatie. Je wordt geacht om dit volmondig met ‘Yeah’ te beantwoorden en ondertussen je linker- of rechterhand fanatiek de lucht in te bewegen.

Helemaal vooraan zaten de fanatiekste mensen die volmondig aan het participeren waren. Verder naar achter zat het publiek dat wat minder enthousiast aan het meedoen was. Ik had ook wel zo m’n gêne. Moest ik nu ook bij elke, soms heel obligate, vraag mijn hand de lucht in slingeren of niet. Ongewild wil je toch niet de buitenstaander zijn en doe je dus mee met de mensen om je heen. Doordat iedereen meedoet hoef je je inderdaad niet te schamen, en toch voelt het op zijn tijd ongemakkelijk. Het blijft een vreemd tweeslachtig gevoel. En doordat ik aandachtig zo veel mogelijk opschrijf in mijn schriftje, heb ik een goed excuus om niet altijd volmondig mee te doen.


Hij begint al heel snel over het fenomeen ZZP-er. Zijn gehele publiek bestaat volgens mij uit ZZP-ers, dus daar heeft hij wel onze aandacht. Hij noemt het schertsend de ZZP-religie. In Nederland is het haast een religie geworden en dat wil hij doorbreken. Daarnaast zegt hij dat de gemiddelde ZZP-er gestopt is met zijn vaste baan om meer te verdienen en om meer vrije tijd te hebben. Met als resultaat dat je uiteindelijk minder verdient en ook nog eens minder vrije tijd hebt. Daar voegt hij aan toe als je wel succesvol was geweest, dat je dan niet hier had gezeten. Daar heeft hij ons mooi te pakken, wij dachten het mooi voor elkaar te hebben, maar dat valt toch tegen en daarom zitten wij in zijn Business Bootcamp. Als ZZP-er denk je te klein, je moet groter denken, en vooral zijn methode volgen, dan wordt je succesvol. Dan ga je meer geld verdienen en krijg je ook nog meer vrije tijd.

Hij is begenadigd spreker die in staat is om de zaal te blijven boeien. Door zijn vraag- en antwoordspel wordt je wel gedwongen om mee te doen. Zijn betoog zit ook vol met goede oneliners. Hij schrijft het woord ‘oppotunity’ op het bord en vraagt om reacties uit te zaal. Al heel snel komt hij met de oplossing. Echte entrepreneurs zien de mogelijkheden, diegene die het niet zijn zien dat de letter r ontbreekt.

Dan begint Nisandeh over zijn methode met de naam MG-SPI (‘My goal, such a powerful idea’). Dat staat voor Mindset, Goals, Strategies, Plan en Implementation.

Mindset

 Die moet veranderen van werknemer naar entrepreneur. Bij een werknemer draait het om veiligheid en zekerheid. Bij ondernemerschap is dat er niet. Het gaat ook om vergissingen maken: “It’s better to ask for forgiveness and not for permission”. Hij tekent drie cirkels die als een schil om elkaar heen liggen. De eerste heeft de naam ‘comfort zone’, de tweede ‘learning zone’ en de derde ‘panic zone’. Iedereen is graag in zijn ‘comfort zone’, maar zijn reactie hierop is als volgt: “Succes is always out of your comfort zone”. Er komen nog meer oneliners: “I will do whatever it takes”. De zin “I’m going to do my best” mag niet meer voorkomen in je vocabulaire, want dat is niet goed genoeg. Afgesloten door: “Succesful people see the opportunity, poor people see the obstacle”.


Deze veranderde instelling moesten we bevestigen door hardop de volgende zin te zeggen: “I’m a fantastic business entrepreneur.” Om vervolgens een high five uit te wisselen met je buurman die dit moest bevestigen met: “Yes, you are”. En vice versa. Deze sessie werd afgesloten met een spel. De letters MLR werden opgeschreven en het was de bedoeling om in drie minuten daar zo veel mogelijk Engelse zinnen mee te maken waarin de M een zelfstandig naamwoord moest worden, de L een werkwoord en de R een bijvoeglijk naamwoord. Dat moesten we in een groepje van drie doen en wij konden maar met één zin komen, die achteraf gezien nog fout was ook: “Mother loves rucola”. Rucola is geen bijvoeglijk naamwoord. Een inventarisatie in de zaal leverde een hoogste score op van 30 zinnen. Nisandeh begon te vragen waarom wij geen 200 zinnen hadden gemaakt. Heel veel verklaringen kwamen er: te weinig tijd, geen creativiteit, het Engels was te moeilijk, geen pen en papier, de samenwerking was niet goed genoeg. Allemaal heel steekhoudend argumenten, maar hij vond dat er te veel energie ging in het verzinnen van redenen waarom het niet mogelijk is. Hij kon wel 1000 zinnen maken binnen drie minuten. We keken hem glazig aan, maar lieten hem zijn gang gaan. Eerst vroeg hij aan iedereen om zelfstandig naamwoorden te noemen die beginnen met een M. Mensen uit de hele zaal beginnen te roepen en de meest fanatieke rennen naar voren om hun ingeving door te geven. Na één minuut heeft hij 24 woorden. Bij de L haalt hij zo 22 woorden op en bij de R ook nog 14. Hij vraagt iemand om deze drie getallen te vermenigvuldigen en zo komt hij op 7.392 zinnen. Daarop zegt hij dat critici zullen zeggen dat er ook onzinnige zinnen tussen zullen zitten, laat 80 % onzin zijn, dan resteren er altijd nog meer dan 1.000 zinnen.

Zo is het maar net, terwijl wij bezig waren om te inventariseren waarom het niet mogelijk was, hadden we ook onze energie kunnen steken in manieren om het wel voor elkaar te krijgen. Dat liet nog meer even goed zien dat wij nog lang niet de goede Mindset hadden. Ons groepje, bestaande uit een piramide coach en een paardenfluisteraar, al helemaal niet.

Ik zat even niet goed op te letten, maar hij zat met een boek te wapperen en toen had een deelnemer die opeens in handen. Hij had dat boek weggeven aan de eerste die bij hem was. Vervolgens werd de zaal uitgedaagd om te vertellen waarom zij het boek niet hadden bemachtigd. Het was te ver weg. Ik was te langzaam. Ik had schaamte om naar voren te komen. Ik moest erover nadenken. Nisandeh sloot af met de oneliner: “Opportunity never comes twice”. Hij sloot het af met de anekdote dat hij een keer een biljet van € 100 in zijn hand gehad met de vraag wie dit wilde. De hele zaal riep ja, maar niemand kwam naar hem toe. Met als gevolg dat niemand het bedrag kreeg. Onze Mindset was er dus nog lang niet.

Na de lunch werden we eerst weer opgewarmd door de Nederlandse mevrouw. Om de lunch wat te laten zakken en om uit onze ‘comfort zone’ te geraken moesten we gaan dansen. Niet gewoon dansen, maar we moesten op onze stoelen gaan staan en dan gaan dansen. Eens een keer wat anders. Het werkt ook nog, want je begint toch weer fris aan de volgende sessie. Over ‘comfort zone’ gesproken, Nisandeh stelt voor om daar uit te stappen en dat je gewoon je klanten een hogere prijs in rekening moet brengen, omdat je het waard bent.


Een dertigtal mensen vormt het begeleidingsteam. Deze zijn allemaal uniform gekleed in een zwart T-shirt en stralen een en al blijdschap uit. Het zijn allemaal vrijwilligers die in ieder geval de drie cursussen van het eerste jaar zijn doorlopen. Volgens Nisandeh willen ze graag iets terug doen voor wat ze gekregen hebben.  Vandaar dat ze hier als vrijwilliger rondlopen. Ik vond het er maar een beetje raar uitzien, het leken haast wel slaafjes van Nisandeh. Door zo blij in het stramien te lopen kwamen ze bij mij eerder als loser over, maar dat heb ik natuurlijk helemaal mis. Ze hebben de drie cursussen doorlopen en dan ben je natuurlijk heel succesvol. Mijn gedachten zijn veel te negatief.

Goals

Bij het stellen van doelen kom je al snel uit op SMART. Een kleine inventarisatie in de zaal leverde al snel op dat een heleboel mensen bekend zijn met deze methode. Hij vond deze methode niet zo ‘smart’, zonder dit verder uit te leggen.

De zaal werd gevraagd om te zeggen waarom ze een business zijn begonnen. Heel veel redenen werden opgenoemd. Uiteindelijk werden ze ingevuld in een vierkant.

Freedom
Money
Fullfillment
Contribution

Het kwam er op neer dat alle redenen op een of andere manier ondergebracht konden worden in bovengenoemde categorieën. In Nederland is de volgorde van belangrijkheid: Freedom, Money, Fullfillment en Contribution. En in Nederland slaagde men er vooral in om doelstellingen te halen in het linker rijtje: Freedom en Fullfillment. Hij vroeg aan de zaal hoe die combinatie ook wel werd genoemd. Dit noemen we ook wel een hobby. En dan kwam er nog een vraag over het verschil tussen een hobby en een business. Bij een business komt het geld naar binnen, bij een hobby gaat het naar buiten. Ik denk dat menigeen in de zaal zichzelf opeens als hobbyist zag.

De sessie ging verder en focuste zich in eerste instantie op Money. Hij onderscheidde drie manieren om geld te verdienen. Hij noemde het Working Income, Passive Income en Value. Working Income is het inkomen dat je met je reguliere werk kan verdienen. Het probleem hiermee is dat er uiteindelijk een limiet aan zit, omdat je niet meer uren kan maken dan menselijk mogelijk is. Nisandeh daagde ons uit om een doel te stellen voor wat je zou verdienen over een jaar. Hij vond ook dat het minstens het dubbele moest zijn van de huidige stand van zaken, maar het minimum was toch wel € 100.000. Om er echte commitment van te maken kreeg een ieder een contract in handen. Dat was een contract dat je aanging met jezelf waarin je toezegde hoeveel je volgend jaar zou gaan verdienen. Enigszins besmuikt ondertekende ik het contract, terwijl ik eigenlijk al wist dat ik het nooit zou gaan waarmaken. “Have you filled out the contract?” “Yes.” “Are you proud of it?” “Yes.” “Are you really exited about it?” “Yes.” Tenslotte nog een testimonium van een eerdere cursist. Na een jaar verdiende ze € 151.000, net boven haar doel van € 150.000. Op de vraag “Isn’t it a miracle?” gaf hij zelf al het antwoord: “No, it isn’t.” Zijn boodschap is helder, als je jezelf een doel stelt en geeft er ook nog alles voor, dan ga het gewoon halen. En die doelen ga je vooral halen als je doorgaat met Nisandeh, als je zijn vervolgcursussen volgt. Daar voegde hij nog aan toe: “Only people I like go further in the next course. In the highest courses are the people I really like, they become friends.” Tja, wat moest ik nu met deze laatste uitspraken?

Over Passive Income en Value had hij niet zo veel te zeggen. Dat zou voornamelijk aan de orde komen in volgende cursussen. Passive Income is inkomen dat je krijgt door één keer iets te doen en dan vervolgens jaar na jaar daar de revenuen van plukken. Eigenlijk het mooiste inkomen wat je kunt voorstellen. Als voorbeeld noemde hij het schrijven van boek, maar dat was tegelijk weer een slecht voorbeeld, omdat het vaak zo weinig opgeleverde. Value is de waarde van je bedrijf, en dan vooral op het moment dat je zou besluiten ermee te stoppen. Hij voegde er fijntjes aan toe dat voor het merendeel van de aanwezigen waarschijnlijk op nul zou uitkomen.


Dit onderdeel werd afgesloten met een beetje een zijsprong, maar wel een belangrijke. Eerst had hij het over Focus Deficiency Disorder. Deze term kan ik verder niet tegengekomen, dus misschien is het wel verzonnen, maar hij legde het uit dat een gemiddeld mens om de 11 minuten wordt onderbroken door bijvoorbeeld een telefoon, dat het dan weer 25 minuten duurt om de focus terug te krijgen op waar je mee bezig was.
Daarom riep hij iedereen op om af te rekenen met Interruptions en Distractions. Onderbrekingen worden vaak veroorzaakt door telefoontjes. Volgens Nisandeh: “If you can pick up the phone when I’m calling, you’re not important.” Hij vond het niet professioneel om gelijk de telefoon op te nemen, laat de voicemail het werk doen. Afleidingen zijn er in vele vormen: e-mail, Facebook, Twitter, etc. Hij raadde aan het kijken naar mails te beperken tot twee momenten op de dag, namelijk vlak voor de lunch en vlak voor het einde van de werkdag. Over Facebook en Twitter was hij helemaal niet positief, daar zag hij het nut nauwelijks van in. Hij heeft hier natuurlijk wel een punt, als het even niet zo goed lukt, dan is de verleiding wel groot om gauw even de e-mail te checken of te kijken of er nog wat op Facebook gebeurt. Goed punt, al had ik deze natuurlijk al eerder gehoord.

Tenslotte kreeg het multitasking nog een veeg uit de pan. We deden een kleine test door een zin over te schrijven om vervolgens de letters in deze zin te nummeren. Eerst alle letters achter elkaar gevolgd door de cijfers achter elkaar. Vervolgens een letter en een cijfer om en om. De eerste keer ging het veel vlugger en accurater. Met andere woorden: houd op met multitasking!

Strategies (13)

1. Target audience “Become a big fish in a small pond (niche) instead of small fish in a big ocean (called food).” Je moet gaan nadenken over je doelgroep. Het begint met het bepalen van de demografische gegevens van je doelgroep (a), dan is het van belang om te weten welk probleem je aan het oplossen bent voor de doelgroep (b) en tenslotte zijn de psychografische gegevens van belang (c). Dat laatste kan net het verschil maken tussen jou en je concurrent. Hij kwam met voorbeelden, een fysiotherapeut in Amsterdam die gespecialiseerd is in het behandeling van kwetsuren van meisjes die volleybal en basketbal spelen, een verkoper van sportwagens die zich richt op zakenlieden tussen 35 en 50 jaar, Virgin Airlines die masseuses inzet op lange vluchten tussen Londen en New York. Je moet bij je doelgroep precies die snaar weten te raken, zodat zij vinden dat jij de oplossing bent voor hun probleem.

2. Business model Er zijn drie manieren om te groeien. a. Meer klanten. (Nadeel van deze is dat op enig moment hier een begrenzing aan zit) b. Meer opbrengsten per elke transactie. (“The more you raise your prices, the more clients you get.”) c. Doe meer transacties per klant. Vervolgens kwam er een fraaie vermenigvuldiging. Als je op al deze gebieden nu eens zorgt voor een verhoging van 10 %. Dan stijgt je opbrengst zo maar opeens met meer dan 33 %. Dat is toch gemakkelijk haalbaar! “Do you think you can raise with 10 % or more?” “Yes” “That’s a vote of confidence.”

Halverwege de middag was er ook weer een koffiepauze. Na elke pauze begint altijd de Nederlandse vrouw. Moesten we de vorige keer dansen op onze stoelen. Nu moesten we gaan staan, een kwartslag draaien en de nek van onze linkerbuurman vastpakken en gaan masseren. Deze massage werd steeds verder uitgebreid naar rug om tenslotte zelfs te eindigen als hoofd- en oormassage. Hier werden we ook weer duidelijk uit onze ‘comfort zone’ gehaald. Ondertussen werd je natuurlijk zelf ook onderhanden genomen door je rechterbuurman. Vervolgens moest je je een halve slag draaien en werd het ritueel nog een keer herhaald. Het werkt wel, want je begint op deze manier toch frisser aan de laatste sessie van de dag.

3. Remarkable products Voor dit onderdeel werd weer een mooi vierkantje gemaakt.

unique
x
common
nice to have
must have

Het is wel duidelijk waar je niet moet zitten en ook heel duidelijk waar je het beste kunt zitten. Als je een uniek product koopt dat je doelgroep moet hebben, dan zit je goed. In ieder geval voor een poos, want de concurrentie doet natuurlijk ook mee. Het moet een WOW-factor hebben. Als voorbeeld haalde hij aan de eerste pleisters voor kinderen bedrukt met stripfiguren.

Het laatste verhaal van de dag ging over en taxichauffeur in New York. Die was zo servicegericht, bijna op het irritante af, dat Nisandeh hem een enorme fooi heeft gegeven. Ik vroeg me echter af hoe deze taxichauffeur gecategoriseerd zou worden in de methode van Nisandeh. Is dit nu een schoolvoorbeeld hoe het moet? Ik heb deze vraag maar even gelaten voor wat het waard is, het was al na 19.00 uur. Tijd om naar huis te gaan.

De volgende dag begon het weer om 10.00 uur. Om kwart voor tien was ik present, zodat ik nog net een kopje koffie kon drinken voor het zou beginnen. We werden weer opgewarmd door de Nederlandse vrouw, maar daarna was de grote held al gauw weer op het podium.

De ochtendsessie begon een beetje sloompjes. Een paar herhalingen van de vorige dag en het wilde maar niet op gang komen, misschien toch moeilijk om weer fris te starten na zo’n vermoeiende dag. Hij begon op een gegeven moment een anekdote te vertellen over zijn meest recente verjaardag, toen hij 46 werd. Hij deed nooit zo veel aan verjaardagen, maar nu had hij bedacht om 46 cadeautjes te maken en deze uit te delen aan willekeurige voorbijgangers. Hij maakt 46 mensen blij en had nog nooit zo’n goede verjaardag gehad. Het ging dus over wat jij kon bijdragen aan de wereld. En hij kwam terug op het vierkant van de vorige dag.

Freedom
Money
Fullfillment
Contribution

Zijn betoog begon nu bij Contribution. Als jij ervoor zorgde dat je iets bijdroeg aan de wereld om je heen, dan kwam de Fullfillment vanzelf. En als je Fullfillment hebt, dan heb je ook Freedom, en uiteindelijk volgt Money automatisch. Zo wordt het nog een hele mooie theorie. Zoiets als geven is het nieuwe verdienen. Hij voegde toe dat 10 % van alle opbrengsten van de Open Circles Foundation naar een school in Uganda gaat.
Dit was duidelijk een opmaat voor ons om ook in de gelegenheid te komen om te geven. Het gaat hierbij om een project om in drie dorpen in Madagaskar zonne-energie te introduceren. Tien vrouwen waren al zes maanden naar India geweest voor een opleiding. Nu waren ze terug in hun dorp. Ze hadden alleen nog apparatuur nodig om de zonne-energie op te wekken. Dat moest € 37.000 kosten en er was al € 11.000 binnen. Of wij niet het ontbrekende bedrag bij elkaar konden krijgen. Elk bedrag dat wij zouden doneren zou worden verdubbeld door Open Circles Academy. Het leek mij een beetje een raar project, eerst al die vrouwen zes maanden van huis en haard laten vertrekken. Intussen zijn ze allang weer terug en zitten nu te wachten op de apparatuur van maar liefst € 37.000, wat mij ook disproportioneel lijkt voor drie kleine dorpjes. Het leek mij typisch zo’n project dat in het westen is bedacht, zonder ook maar te kijken naar de behoefte van de lokale bewoners. Ik besloot om niet te geven, het leek mij niet zinnig. Ik zag om mij heen dat er wel kwistig werd gedoneerd. Ben ik dan zo kritisch? Moet ik mij schuldig voelen dat ik niet geef?

Bij dit alles werd het begrip Conscious Millionaire geïntroduceerd. Dat betekent dat je begint met Contribution, met het geven, en dat wordt je vanzelf een miljonair. De uiteindelijke opbrengst was € 6.500 (gemiddeld ruim € 5 per persoon) en met de verdubbeling is dat dan € 13.000. Viel toch een beetje tegen, denk ik. Het volgende Business Bootcamp moet de rest maar opbrengen.

Toen werd Bianca naar voren geroepen. Een jonge vrouw keek verbaasd op en met rode wangetjes liep ze naar voren. Zij werd naar voren gehaald omdat ze een bijzondere gift had gedaan, ze had namelijk € 1.000 gedoneerd aan het project. Dat werd bekroond met een daverend applaus en ook een beloning van Nisandeh. Zij mocht voor niets meedoen aan één van de vervolgcursussen van € 3.300. Zo zie je maar weer, wie geeft, die zal oogsten. Zo wordt het nog heel bijbels. De kwade geest in mij suggereerde dat zij bij de organisatie hoorde, maar dat denk ik toch niet, ze leek me een echte deelnemer. Dit is dan weer zo’n interessante ontwikkeling op zo’n dag.


4. Marketing We gaan weer verder met de Strategies. Een bedrijf kan niet zonder marketing. Er wordt wel beweerd dat 60 % van de inspanning in marketing gaat zitten. En je moet niet te bescheiden zijn, je moet luid en duidelijk zijn. Je moet andere mensen interrumperen, dan krijg je aandacht. Het moet als volgt gaan. De eerste stap is om van vreemden vrienden te maken, de tweede stap is om van deze vrienden klanten te maken. “They need to know you. They need to like you. They need to trust you.” In die volgorde. De derde stap is dan dat deze klanten ambassadeurs voor je worden. “They go out and say that you are great.”

5. Website Van te voren had hij al verschillende websites bekeken van mensen die naar het Business Bootcamp zouden komen, en de meesten vond hij waardeloos. Een grote egotrip van de ontwerper van de website of van de uitbater ervan. Een website moet eerst van bezoekers abonnees maken, dat kan alleen doordat de bezoeker een e-mail adres achterlaat. Je moet iets verzinnen waardoor de bezoeker wordt verleid om dat te doen. Vervolgens moet deze abonnee worden omgezet in een koper. Tenslotte moet de website ervoor zorgen dat je als een expert wordt gezien op je vakgebied. Meer expliciet werd het niet, maar hij voegde er nog wel dat aan toe: “The uglier the website, the better it performs.” Ook geeft hij nog een sneer richting zoekmachine optimalisatie: “Forget search engine optimalisations. No good clients.”

Zo in de loop van de tijd krijg je wel door dat alles heel strak is georganiseerd. Alles is helemaal gepland en er loopt niets uit. Het stramien is helemaal uitgedacht. Bij het begin van elke sessie komt een aantal mensen van het begeleidingsteam de zaal in en turft hoeveel mensen er aanwezig zijn. Alles wordt geregistreerd. Zelfs de muziek is er op aangepast. Voorafgaand aan een sessie wordt altijd ‘I gotta feeling’ van de Black Eyed Peas gespeeld en het eind van de sessie en begin van de pauze wordt begeleid door ‘Eye of the tiger’ van Survivor. Onder de opzwepende muziek van de Black Eyed Peas worden we swingend en lachend verwelkomd door het begeleidingsteam. In de loop van de twee dagen beginnen ook steeds meer mensen spontaan te dansen.

6. E-mail marketing Sommigen zeggen dat e-mail marketing dood is, integendeel zegt Nisandeh, het is springlevend, en zelfs cruciaal voor je business. Het grijpt allemaal terug op de marketing om van vreemden vrienden te maken en van vrienden weer klanten. En daarvoor heb je de volgende zaken nodig:
1. Je moet een lijst hebben van klanten en mogelijke klanten. Liefst in digitale vorm.
2. Iedereen waarmee je in contact bent geweest, komt op de lijst. Hij vroeg zich bijvoorbeeld af waarom restaurants nooit om een e-mail adres vragen, zodat men benaderd kan worden om nog eens langs te komen.
3. Je moet tenminste een voornaam en een e-mailadres hebben.
4. Zorg voor een lokkertje, die je gratis aanbiedt en het liefst één die jou ook niets kost. Als voorbeeld noemde hij het aanbod om een pdf-document op te sturen.
5. Communiceer regelmatig met de mensen op de e-mail lijst. Zorg dat je consequent bent, dat de frequentie van verschijnen niet wisselt.
6. Communiceer alleen waardevolle en relevante informatie.
7. “Tease. Promotion.”
8. Houdt het kort.
9. Houdt het simpel.
10. Zorg dat het gemakkelijk is om te ‘unsubscribe’.
Tenslotte voegde hij eraan toe. “The money is in the list. Your mailing list starts with number one.” Het lijkt wel heel duidelijk dat hij een fervente aanhanger is van e-mail marketing.

7. Social media In de samenleving is social media niet meer weg te denken. De tijd die je in social media moet steken, moet je volgens Nisandeh als volgt verdelen: bloggen (80 %), LinkedIn (15 %), Facebook (2 %), Twitter (2 %), YouTube (1%). Je moet allereerst dus met een blog beginnen. Iemand wordt pas een vriend nadat je ermee gepraat hebt en bloggen is een vorm van conversatie. Hoe ga je aan de slag?
1. Open een account bij Wordpress. Dat is gratis. Begin vandaag.
2. Begin met het plaatsen van waardevolle artikelen van 600 woorden
3. Blog op regelmatige basis. Dat kan wekelijks, tweemaandelijks of maandelijks zijn. Begin met een maandelijkse blog.
4. Stuur de mensen die op je e-mail lijst staan een bericht dat er een nieuw blogbericht is geplaatst.
5. Moedig mensen aan om commentaar te leveren.
6. Reageer op deze commentaren.
7. Gebruik de andere sociale media om mensen attent te maken op je nieuwe blogbericht.
Over LinkedIn heeft Nisandeh nog wel wat te zeggen, maar dat slaat hij over wegens tijdgebrek. Facebook en Twitter zijn in zijn eigen ogen alleen handig om je attent te maken op je blog.

8. Networking In Nederland zijn netwerkbijeenkomsten vaak te vrijblijvend, te gezellig. Mensen komen bij elkaar om lekker te borrelen en van echt netwerken komt weinig. Hij benadrukt dat er niet voor niets het woord ‘work’ in staat, je moet het zien als werk. Om goed te netwerken moet je het volgende doen:
1. Normaal hebben mensen een netwerk van ongeveer 200 mensen die men goed kent en waar men zich op zijn gemak bij voelt. Je moet je aandacht niet richten op deze 200 mensen, maar op het netwerk van deze mensen. Deze hebben ook allemaal weer een netwerk van 200 mensen, dus als je daar opricht heb je het over een potentieel van 40.000 klanten.
2. Eerst moet je geven. Je moet je kennis en contacten delen. Als je kennis deelt dan straal je kracht uit. Als je contacten deelt, dan kun je twee mensen blij maken. Als je bijvoorbeeld in contact komt met iemand die een boek wilt uitgeven, ken je vast wel iemand in je netwerk die iets te maken heeft gehad met het uitgeven van een boek. Deze mensen kun je dus in contact brengen, en als het slaagt ben jij hun held.
3. Als je naar een netwerkbijeenkomst gaat moet je er heen gaan met een doel. Bijvoorbeeld je wilt bepaalde informatie ontvangen, of je wilt van iemand een introductie krijgen bij een persoon die je graag wilt ontmoeten.

Dit onderdeel wordt afgesloten mee een echte netwerkbijeenkomst. Je moet een doel verzinnen en dan de zaal ingaan en connectie maken. Vervolgens de doelen uitwisselen, en als je iemand kent in je netwerk die dat zou kunnen, dan wissel je je visitekaartje uit. We hadden vijftien minuten de tijd, helaas waren de doelen dermate vaag dat ik uiteindelijk maar twee visitekaartjes heb kunnen bemachtigen.

In totaal zijn er 13 Strategies. Na nummer acht zijn we gestopt. De overige zijn niet behandeld, volgens het bijgeleverde document betreft het Sales & Negotiation (9), Branding & Positioning (10), Becoming an Expert (11), Outsourcing & Team Building (12) en Systemizing & Automation (13). Dit zal vast voor gevordenen zijn en behandeld worden in zijn vervolgcursussen.


Het is al laat in de zondagmiddag en het begint tijd te worden voor reclame maken voor de vervolgcursussen. De meest voor hand liggende volgende stap is om deel te nemen aan Master Entrepeneur. Want dat gaat ervoor zorgen dat je verdiensten worden verdubbeld, maar ook je Freedom wordt verdubbeld. Er hebben zich al 600 personen ingeschreven, maar er is nog plek. Wim zegt in een testimonium: “If you do everything that Nisandeh tells you to do, then you will reach your goals.” Nisandeh voegt er nog aan toe de je in 14 maanden Financial Free kunt zijn en binnen 3 jaar een miljonair.

Ook over de andere twee cursussen wordt nogmaals uitleg gegeven. Tevens kondigt Nisandeh aan dat hij met een zeer aantrekkelijk aanbod zal komen, dat alleen vandaag geldig is, tot het eind van het Business Bootcamp. Eerst zegt hij dat als je nu inschrijft voor Master Entrepeneur, dat je dan gratis mag deelnemen aan de cursus Financial Freedom. Het begeleidingsteam achter in de zaal staat klaar om je inschrijving te ontvangen. Geroezemoes in de zaal, gratis, dat klinkt aanlokkelijk. Een paar mensen staat al op en loopt naar achter. Hij doet er nog een schepje bovenop. Als je nu inschrijft krijg je ook nog de cursus Breakthrough to Succes voor niets erbij. Nog meer geroezemoes. Hij benadrukt nog meer eens dat het aanbod alleen vandaag geldt en dat achter in de zaal het begeleidingsteam klaar staat om de inschrijving in ontvangst te nemen. Een aantal mensen houdt het niet meer en rent vol enthousiasme zo snel mogelijk naar achteren om gebruik te maken van dit aanlokkelijk aanbod. Een cadeautje van € 6.600 laat je toch niet lopen!
Het is pauze en bij de inschrijvingstafels is het een drukte van belang. Ik denk dat zeker 100 mensen zich hebben ingeschreven, misschien wel meer.

Implementation Plan

Na de pauze is er nog snel even aandacht voor het slot. Het plan om het te implementeren. Dagelijks moet je tijd blokkeren om onderbroken productief werk te produceren, te beginnen met tien minuten en dan steeds verder uitbreiden. En je moet gedurende een week, elke dag tien minuten nemen om de aantekeningen van het Business Bootcamp door te nemen. Verder moeten we het volgende doen:
1. Een follow-up geven aan de visitekaartjes die je hebt verkregen tijdens de netwerksessie. Ik had er maar liefst twee.
2. Een follow-up geven aan alle andere visitekaartjes die je in de pauzes hebt verzameld. Ook twee.
3. Uitzoeken welke inzichten je hebt verkregen in het Business Bootcamp.
4. Ga op zoek naar een sparringpartner.
5. Maak een schema van netwerkbijeenkomsten die je gaat bijwonen.
6. Maak het juiste LinkedIn profiel. Dit onderwerp is overgeslagen en zal worden nagezonden via e-mail.
7. Zorg dat je product verbeterd wordt tot unique en must have.
8. Maak een e-mail lijst.
9. Begin een nieuwsbrief.
10. Begin met bloggen.

Het gaat al richting zeven uur ’s avonds. Bovenstaande tien stappen worden even snel doorlopen. De aandacht kan er ook niet meer zo goed bij zijn, de twee dagen lopen echt op het einde. Het lijkt ook wel of de zaal nog bezig is het aanbod van de twee gratis cursussen te verwerken.

We sluiten af met nog een spelletje. Boter, kaas en eieren. De opdracht is om samen met een buurman zo veel mogelijk rijen van drie kruisjes of rondjes te krijgen. Iedereen heeft een veld en met z’n tweeën heb je dus twee velden. Je begint om dit op de klassieke manier te doen, maar dan blijkt al snel dat het niet mogelijk is om er zoveel mogelijk te krijgen. Ik bedenk dat hij helemaal niet gezegd heeft dat we ieder een eigen teken moeten nemen. We kunnen bijvoorbeeld allebei kruisjes nemen. Ik ben al behoorlijk onder de indruk van mijn eigen out-of-the-box denkvermogen en ben al best trots op het feit dat ik samen met mijn buurman op onze twee velden tot maar liefst 16 rijen kom. Vergeleken met de rest van de zaal doen we het zeker niet slecht, maar er zijn mensen die nog veel meer rijen hebben dan wij. Er is niet gezegd dat je de velden niet aan elkaar mag plakken. Door onze velden aan elkaar te plakken, komen we al op 26 rijen met z’n tweeën. Maar er is ook niet gezegd dat je je moest beperken tot één buurman. Met zijn vieren of zessen kom je al tot een enorm veld en de mogelijkheden worden enorm uitgebreid als je de velden driedimensionaal achter elkaar gaat plakken. Je moet dus niet laten beperken door aannames: “Assume makes an ass out of u and me.”

De hele boodschap van dit laatste spel is dat je het niet alleen moet gaan doen. Hier komt hij terug op het begin van de cursus waarin hij zei dat hij wil afrekenen met de religie in Nederland om ZZP-er te zijn. Het betekent niet dat je mensen in dienst moeten nemen, maar wel dat je moet gaan samenwerken.

Dan is het afgelopen en is het tijd om naar huis te gaan. Nog steeds staan er mensen in de rij om zich in te schrijven om drie cursussen voor de prijs van één te gaan volgen, maar ik heb het wel gezien. Twee vermoeiende, maar interessante dagen zijn om. Tijd om zo langzamerhand eens conclusies te gaan trekken.

Wat zeker goed is aan het Business Bootcamp is dat je uitgenodigd wordt om eens goed na te denken waar je mee bezig bent. Hoe zit het met het product dat je aanbiedt en hoe zit het met je doelgroep? Het is goed om daar eens over na te denken. Daarnaast heeft hij nog wel een paar praktische tips gegeven over hoe je bijvoorbeeld om moet gaan met e-mail en aanverwante zaken. Ook wel mooi vond is zijn uitgangspunt dat je eerst moet geven, voordat je gaat ontvangen. Dus ik heb zeker wat opgestoken van het Business Bootcamp.

Verder is het best leuk om met zo’n hele groep samen zo’n belevenis te ondergaan. Dan wordt zelfs het dansen op stoelen leuk en ga je enthousiast “Yes” roepen en je hand de lucht in doen bij elke goed geplaatste opmerking. Door de afwisseling en de participatie ben je goed in staat om alles goed te volgen. Ik ben ook wel eens op een bijeenkomst geweest met veel sprekers zonder veel publieksparticipatie, nou dan is het moeilijk om je aandacht er de hele dag goed bij te houden.

Wat wel een beetje tegen gaan staan is de gehanteerde verkooptactiek om je er toe te zetten om allerlei vervolgcursussen te gaan doen. Ergens voel je toch druk om je in te schrijven voor zijn dure cursussen, omdat het aanbod maar beperkt geldig is. In mijn ogen blijft veel geld, ook al is het nu voor drie cursussen.

Ik blijf ook een vreemd gevoel houden over de hele entourage. Het geheel komt haast over als een sekte. Aan de leiding staat Nisandeh Neta, toevallig ook afkomstig uit Israël, en wat hij zegt wordt door zijn volgelingen ontvangen alsof het het evangelie is. Met als leidraad dat alles goed zal komen, als je hem maar volgt. De mensen in zijn begeleidingsteam zijn de discipelen, die hem devoot volgen. Zij maken een overdreven blijde indruk. Zij assisteren de grote roerganger om de bekeerlingen van het Business Bootcamp op te nemen in de gelederen. Je hebt dan de gelovigen die naar achter rennen om zich in te schrijven voor de vervolgcursussen en je hebt de niet-gelovigen die in verwarring achterblijven. Dat geeft een beetje een ongemakkelijk gevoel. Ik heb me niet ingeschreven, dus ik ben een niet-gelovige. Maar slaafs volgen is ook niet helemaal mijn stijl, dan maar een mislukkeling in de ogen van Nisandah.  Ik hoor niet graag bij een sekte, dus laat ik het gewoon bij de fantastische ervaring van twee dagen Business Bootcamp.


  

woensdag 2 april 2014

Spookstemmen in Hoograven

Het leek me wel eens leuk om in zitting te nemen in een stembureau. Lang geleden, ergens in 2013 had ik daarvoor de gemeente Utrecht al eens een keer benaderd. Mijn verzoek werd in ontvangst genomen en er zou eventueel te zijner tijd contact worden opgenomen. Ik was het al weer een beetje vergeten, maar eind januari kreeg ik van de gemeente Utrecht een brief dat ik benoemd werd als stembureaulid voor de verkiezingen van de gemeenteraad op 19 maart 2014. Ik was benoemd als elfde lid bij stembureau 112 en werd verwacht van 14.00 uur tot 21.00 met aansluitend het tellen der stemmen. Ben nog steeds benieuwd waar het zesde lid van het stembureau is gebleven!


Ik moest nog wel even een digitale toets afleggen. En die moest ik afronden voor 1 maart. Dat bleek niet zo moeilijk te zijn. Als je de diverse onderdelen van de digitale cursus rustig had doorgenomen, was het maken van eindtoets een fluitje van een cent.



Op de verkiezingsdag zelf heb ik eerst nog even zelf gestemd in mijn eigen stembureau 110. Om me daarna om kwart voor twee te vervoegen bij stembureau 112 aan de Wijnesteinlaan 2. Dit stembureau had een dubbele bezetting. Het komt doordat stembureau 111 is opgeheven en mogelijk hebben ze een toevloed van mensen verwacht en daarom maar een dubbele bezetting aangehouden. Bij elke tafel was telkens sprake van een bezetting van vier personen, zodoende kon om de beurt een ieder even de benen strekken, zodat er altijd minstens sprake was van een aanwezigheid van drie personen.


Gedurende mijn sessie waren mijn collega’s twee studenten en een oudere heer. De taken waren keurig verdeeld. Ik kwam in het midden te zitten en kreeg als taak om te kijken of de stemmer vermeld stond op lijst ‘Uittreksel register ongeldige stempassen’. Hierop staan mensen die zijn overleden of die hun stempas hebben verloren en inmiddels een nieuwe hebben gekregen. Op de lijst voor stembureau 112 stonden maar liefst vijf personen, dus na twee uurtjes controleren ken je deze namen haast uit het hoofd. Een behoorlijk saai werkje dus, met daarbij de aantekening dat het ook nog eens zeer onwaarschijnlijk is dat het ooit gaat voorkomen. Als dan een keer een overledene komt opdagen, dan heb je natuurlijk wel een vette bingo, en daar doe je het dan ook voor.

Links naast me zat een student die als taak had om te controleren of de persoon die wilde stemmen ook daadwerkelijk gerechtigd was om te gaan stemmen. Dat was tenminste een taak met een beetje inhoud. Rechts naast me zat een studente die de stembiljetten uitreikte aan de stemmer, terwijl ze op een turflijstje bijhield hoeveel ze had uitgereikt. Dit turflijstje kon ze ondertussen controleren met de ingeleverde stempassen en met stapel nog niet uitgereikte stembiljetten. Deze taak had nog wel enig nut. Helemaal aan de linkerkant zat de oudere heer bij de stembus. Hij turfde hoeveel biljetten er in de stembus werden gedeponeerd. Dit was helemaal een onzinnige taak, maar daar leek deze ouder heer niet mee te zitten. Met zijn turflijstje is in het geheel niets gedaan, een hele dag werk voor niets.


Na ruim twee uurtjes turen op de lijst van ongeldige stempassen was ik wel toe aan iets nieuws. Ik vroeg of ik kon rouleren. Natuurlijk kon dat. Ik heb dan ook gelijk maar geopteerd voor de functie van controleren van de stempassen. Deze taak bestond uit het in ontvangst nemen van de stempas en het identiteitsdocument. Vervolgens moest er gekeken worden of de voornaam, achternaam, geslacht en geboortedatum overeenkomen en of het identiteitsdocument niet meer als vijf jaar was verlopen. Ook werd je nog geacht om te kijken of diegene die voor je stond ook daadwerkelijk dezelfde was als de persoon in de documenten. Dat laatste viel nog niet mee, op de foto kan iemand er heel anders uitzien dan in werkelijkheid. Deze taak was niet heel erg moeilijk, was redelijk snel uit te voeren en heeft nooit geresulteerd in een afwijking. Al werd op het laatst de controle ook wel wat losser, de kans dat hier iets fout kon gaan was niet zo groot. Alleen als iemand zowel de stempas als het identiteitsdocument had ontvreemd, zou het kunnen zijn dat iemand oneigenlijk had gestemd. De stempas kwam uiteindelijk op een grote stapel en werd oplopend genummerd.

Ingewikkelder werd het met volmachten. Dan moest je eerst controleren of de volmachtgever achterop de stempas ook daadwerkelijk de volmacht had afgegeven. En vervolgens moest ook deze stempas vergeleken worden met het identiteitsdocument. Het probleem was dat soms de achterkant niet was ingevuld en dat regelmatig men niet het identiteitsdocument van de volmachtgever bij zich had. Dat laatste stond wel op de stempas, maar niet heel duidelijk, vandaar de verwarring. Werd aan deze eisen niet voldaan, dan kon de volmacht niet worden uitgevoerd. Wij moesten dan de stemmer verzoeken om hier alsnog voor te zorgen. Dus moesten ze weer terug naar huis. Bij sommigen was dat fysiek onmogelijk, zodoende ging een potentiële stem verloren.

Sommigen wilden dan eerst zelf gaan stemmen, dan naar huis gaan om het identiteitsdocument op te halen, en dan voor de volmachtgever te gaan stemmen. We moesten duidelijk maken dat dat niet mogelijk was. Men kan alleen met volmacht stemmen als men zelf ook zijn stem uitbrengt. Toch kwamen er op het eind van de middag nog mensen aan om met volmacht te gaan stemmen, terwijl ze ’s ochtends zelf al hadden gestemd. Dat ging helaas niet door.

Bij stemmen met volmacht was er dus veel meer werk. Meer controle en meer uitleggen wat er mis was en wat ze moesten doen om het alsnog voor elkaar te krijgen. Maar als de volmacht goed werd bevonden, dan kwam deze op een aparte stapel en kreeg ook deze stempas een apart oplopend nummer.

Als identiteitsdocumenten worden aangemerkt paspoorten, identiteitskaarten en rijbewijzen afgegeven door Nederland of elk ander EU-land. Voor deze verkiezingen worden ook door Nederland afgegeven verblijfsvergunningen als geldig identiteitsdocument geaccepteerd. Uit het buitenland heb ik een Frans paspoort gezien, gewoon acceptabel dus, en verder werden een aantal Marokkaanse paspoorten overlegd, die in principe niet geldig waren, maar dan werd ook al heel snel de verblijfsvergunning overlegd, zodat het wel weer goed was.

Zo ging de dag voorbij en dan zijn zeven uur best lang. Er waren tijden dat er lange tijd niemand kwam en dan was het weer even wat drukker, vooral als flink wat mensen met volmachten aankwamen. Ik vond zeven uur al een hele zit, maar de rest van mijn team zat er al vanaf zeven uur ’s ochtends. Die waren dus veertien uur aan het werk met als toetje nog het tellen. De oudere heer zat gedurende mijn sessie al langer op automatische piloot. De twee studenten begonnen ook in de loop van de middagsessie redelijk af te haken.

Tijdens zo’n dag blijven de bijzonder gevallen je wel bij. Zoals die ene man die naast zijn eigen stempas, ook nog twee volmachten bij zich had, alleen waren het wel de stempassen van de verkiezingen van de Tweede Kamer van 2012. Die waren in ieder geval nog goed bewaard. Of die andere meneer die al mopperend binnenkwam met de opmerking dat hij zeker niet mocht gaan stemmen als hij zijn identificatiedocument niet bij zich had. Hij had deze wel bij zich, maar voor zijn volmacht had hij deze niet bij zich. Daarop nam hij de beide stempassen en zijn rijbewijs weer mee, onder de mededeling dat hij ze wel in de prullenbak zou gooien. Ook kwamen er drie dames binnen die om kwart voor negen vroegen of ze ook konden stemmen zonder stempassen. Die hadden we nog niet gehad, maar dat kon natuurlijk niet. Ze hadden nog een kwartier om deze op te halen. Om negen uur, eigenlijk een minuut na negen uur, kwamen ze hijgend terug en zijn ze toch nog in staat geweest om alle drie hun stem uit te brengen. De mevrouw die om 21.02 aan kwam zetten was echt te laat en mocht niet meer naar binnen.

Om 21.00 kon het tellen beginnen. Allereerst moest vastgesteld worden hoeveel stemmen er zijn uitgebracht. Aan onze tafel telden we 449 reguliere stempassen en 71 voor een volmacht. Totaal dus 520. Aan de ander tafel hadden 379 reguliere stempassen en 82 met volmacht. Totaal 461. Voor stembureau 112 in totaal zijn dat dus 981 stempassen. Dat kwam ook exact overeen met het aantal stembiljetten wat was uitgereikt. Verder was er een klein verschil met het aantal stembiljetten dat was gebruikt. Er zijn namelijk twee mensen bij de tafel gekomen met de mededeling dat ze een fout hadden gemaakt. De procedure is dan als volgt. Dit stembiljet wordt ongeldig gemaakt met een stempel en er wordt een nieuwe uitgereikt.


Vervolgens zijn de stembussen geleegd en zijn alle stembiljetten op de vloer gestort. We waren inmiddels met twaalf mensen aanwezig. De tien mensen die het stembureau hadden bemand, plus nog twee extra mensen die alleen voor het tellen kwamen. Een van de tellers was van de gemeente en die nam gelijk een beetje de leiding over van de eigenlijke voorzitter van het stembureau. Een aantal mensen ging op de grond zitten, vouwden een stembiljet uit, noemden het nummer van de lijst en vervolgens werd deze door een tweede overgenomen, die nog een keer goed keek of het klopte, om vervolgens het stembiljet uitgevouwen op een tafel te leggen bij het desbetreffende nummer. Op deze wijze is er door twee paar ogen naar het document gekeken en is er minder kans op het maken van fouten.


De volgende stap was natuurlijk om alle stembiljetten per partij te gaan tellen en dan maar hopen dat je ook 981 uitgebrachte stemmen zou uitkomen. Dat lukte natuurlijk niet, we kwamen slechts op 977 stemmen uit. Dat betekende hertellen door een nieuwe teller. We kwamen al dichter in de buurt, want na de hertelling kwamen we uit op 980 stemmen. Inmiddels was het 22.30 uur en dan werd de voorzitter geacht om de voorlopige stand al door te geven naar het gemeentehuis. Ondanks die ene stem verschil is dat toch maar gedaan.


De volgende stap was om de lijsttrekker per partij apart te leggen van de rest. Deze aparte stapel van de lijstrekker werd vervolgens weer geteld en opgeschreven op een formulier. Vervolgens moest de rest worden doorgelopen en moest dat geturfd en genoteerd worden op datzelfde formulier. En met een beetje geluk kwam het totaal dan weer overeen met het totaal dat eerder was geteld. Bij de meest was dat gelukkig het geval, maar bij een partij niet, daar werd toch nog een extra stem gevonden, zodat we in totaal toch op het totaal van 981 stemmen zijn uitgekomen.


Het was 23.00 en we waren klaar met stemmen tellen en het klopte allemaal ook nog. De voorzitter schreef alle uitkomsten in het proces-verbaal dat ze diezelfde avond nog naar het gemeentehuis zou brengen. Toen moesten alle stembiljetten nog opgeborgen worden in apart hiervoor aangeleverde zakken, die eigenlijk veel te krap waren. Volgens de man van de gemeente moest dat volgens een bepaalde manier en wij hadden dat niet helemaal goed gedaan en hij werd een beetje knorrig dat het niet netjes was opgeborgen in de zakken. Ik stelde me voor dat het ook niet zo belangrijk was, want ik kon me niet voorstellen dat er ooit nog wat met deze stembiljetten zou gebeuren. Hij zei daarop dat ze bewaard moesten worden, omdat ze steekproefsgewijs gecontroleerd konden worden en dan moest alles in orde zijn. Hij was duidelijk uit zijn hum, maar wij waren klaar met onze taak. Om 23.15 uur konden we vertrekken naar de volgende bestemming.


En de volgende bestemming was het stadhuis. Daar vloeide het bier en de wijn rijkelijk en daar kwamen alle politici bijeen om te huilen vanwege de nederlaag of om de overwinning te vieren. Maar ook de gewone burger is welkom, dus ik heb ook genoten van wat daar werd geschonken. Ook werden we regelmatig getrakteerd op hapjes die op schalen voorbij kwamen. Ik kwam nog een bekende tegen en ik heb nog uitgebreid gepraat met de voorzitter van Nederland Duurzaam, de partij waar ik uiteindelijk ook op heb gestemd. Dat hebben er niet vele met mij gedaan, want ze hebben maar 0,3 % van de stemmen gehaald en in stembureau 112 hebben ze zelfs niet één stem kunnen bemachtigen. Wel leuk om hier even mee gepraat te kunnen hebben.


Om 1.15 uur kwam burgemeester Jan van Zanen met de officiële uitslag en was het tijd om weer huiswaarts te gaan. Het was een lange, leuke en leerzame middag en avond geweest.

De uitslag van stembureau was uiteindelijk als volgt:
lijst
partij
aantal
percentage
percentage
1
GroenLinks
140
14,4%
16,9%
2
Partij van de Arbeid
169
17,4%
10,2%
3
D66
181
18,6%
26,5%
4
VVD
51
5,2%
10,9%
5
CDA
52
5,3%
6,2%
6
SP
205
21,1%
9,5%
7
ChristenUnie
47
4,8%
3,9%
8
Basis Inkomen Partij
5
0,5%
0,3%
9
Ons Utrecht
32
3,3%
1,4%
10
Ouderen Politiek Actief
11
1,1%
0,7%
11
Student & Starter
15
1,5%
3,6%
12
Stadsbelang Utrecht
16
1,6%
4,2%
13
Partij Vrij Utrecht
14
1,4%
1,5%
14
Nederland Duurzaam
0
0,0%
0,3%
15
Libertarische Partij
1
0,1%
0,2%
16
Ouderen Partij Utrecht
14
1,4%
1,2%
17
Partij voor de Dieren
20
2,1%
2,5%
ongeldig
3
blanco
5
981
100,0%
100,0%

Ter vergelijking heb ik de percentages voor heel Utrecht even toegevoegd. Het blijkt dat stembureau 112 echt een SP-bolwerk is en dat in mindere mate de Partij van de Arbeid het er relatief goed afbrengt. De grote winnaar D66 doet het natuurlijk ook goed, maar doet het relatief in dit stembureau duidelijk minder. Ook de VVD is hier duidelijk ondervertegenwoordigd.

Vervolgens ben ik op zoek gegaan naar de officiële uitslag van de verkiezingen. Op de website van de gemeente Utrecht zijn deze duidelijk te vinden. Tot mijn verbazing zie ik dat er volgens de officiële uitslag er 983 stemmen zijn uitgebracht in stembureau 112. Terwijl wij er toch echt maar 981 hebben geteld. Zouden er dan ook spookstemmen zijn in Hoograven? Opeens zijn er twee extra stemmen uitgebracht. Waar zijn die vandaan gekomen? Ik kan me niet voorstellen dat de voorzitter van het stembureau op het proces-verbaal opeens 983 stemmen heeft ingevuld, terwijl we met zo veel pijn en moeite uiteindelijk in geslaagd zijn om 981 stemmen te tellen.


Wat ik jammer vind is dat ze bij de uitslag per partij alleen de percentages weergeven en niet de absolute aantallen. Zodoende is niet eenvoudig te controleren of de gegevens kloppen. Wat betreft transparantie schiet men dan iets te kort. Gelukkig kan ik zien dat het aantal blanco en ongeldige stemmen wel in absolute aantallen wordt weergeven. Volgens de officiële uitslag zijn het er tien, terwijl wij er maar acht hadden. Fijn om te constateren dat het verschil van twee stemmen dus hier in zit en dat niet een bepaalde partij een extra stem heeft gekregen.

De enige verklaring die ik heb is dat men de twee ongeldig gemaakte stembiljetten alsnog heeft meegeteld bij de blanco en ongeldige stemmen. Op het proces-verbaal moest je ook alle bijzonderheden melden, waaronder ongeldig gemaakte stembiljetten als gevolg van het verkeerd invullen van dit stembiljet. Deze twee mensen hebben een nieuw stembiljet gekregen. Het ongeldig gemaakte stembiljet is ook nooit in de stembus beland. Als dit ongeldig gemaakte stembiljet toch is meegeteld voor het aantal stemmen zou ik dat een zeer vreemde zaak vinden. En het zorgt er ook voor dat het aantal uitgebrachte stemmen niet klopt met de ingeleverde stempassen. Goed om te constateren dat de uitslag van de verkiezingen er niet door wordt aangetast, alleen het opkomstpercentage wordt zo kunstmatig iets verhoogd. Toch blijft het een vreemde afloop: spookstemmen in Hoograven!

Ik heb de kwestie ook voorgelegd aan de gemeente en dat heeft geleid tot de volgende reactie:
"Volgens het ingeleverde proces-verbaal zijn er 2 stembiljetten meer uitgereikt dan het aantal toegelaten kiezers. Deze 2 stembiljetten zijn (ten onrechte) toegevoegd aan de getelde stembiljetten. Vandaar de uitkomst 983."

Vervolgens heb ik aan de gemeente gevraagd of deze constatering nog zal leiden tot een aanpassing van de definitieve uitslag. Hierop was het antwoord:  
"De uitslag is sinds 25 maart j.l. definitief en onherroepelijk."