Onlangs kreeg ik een mooi schrijven in de bus van een echt ministerie. Van het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Het ging over het ontwerptracébesluit A27/A12 Ring Utrecht. In 2016 had ik blijkbaar in alle wijsheid ook een paar zienswijzen ingediend over dit voorstel. Nu zo´n vier jaar later eindelijk een antwoord. Ach, beter laat dan nooit.
En er was de afgelopen jaren ook best wat te doen over dit
besluit. Dan had de Raad van State er weer iets over gezegd. En dan was er weer
een weerwoord van de minister. Echt helemaal gevolgd had ik het niet echt meer.
In de brief stond dat het besluit met bijbehorende stukken ter inzage lag op
diverse plekken. Ik koos voor het kantoor van Rijkswaterstaat Midden Nederland.
Een mooie gelegenheid om dat gebouw ook van binnen eens te kunnen bekijken.
De eerste week van januari heb ik deze plek bezocht. Van
achter de balie werd ik verwezen naar een grote kast waar alles in zou liggen.
Ik schrok wel een beetje van de hoeveelheid. In totaal 24 mappen met besluiten,
kaarten, tabellen en andere documenten. Zo veel informatie dat het voor een
normaal mens nauwelijks is te bevatten.
Ik kreeg twee brieven omdat ik twee zienswijzen had
ingediend. Aan de hand van de brief en het zienswijzenummer ben ik wat verder
in de materie gaan duiken.
Mijn eerste zienswijze betrof de A27 en mijn voorstel was het om een flinke lange tunnel (van knooppunt Lunetten tot en met de A28) te maken in plaats van de nu voorgestelde overkapping, die maar voor beperkte lengte over de A27 wordt aangebracht. Het voordeel hiervan is flink veel meer groen en veel minder geluidsoverlast. Als antwoord kreeg het de volgende reactie: Een tunnelvariant is onderzocht in de milieu-effectrapportage eerste fase en is afgevallen om verschillende redenen. Bovendien kan een knooppunt niet in een tunnel gelet op de regelgeving ten aanzien van tunnelveiligheid. En dan nog een verwijzing naar een algemeen antwoord over tunnels. In mijn ogen een flinke dooddoener. Hier moet je dan maar mee doen.
Mijn tweede zienswijze was voor de A12. Van mijn part hoeft de A12 niet te worden verbreed, maar om onze stadsboulevard ’t Goylaan een beetje te ontlasten, lijkt mij het het beste om te voorzien in een knip in de stadsboulevard en tegelijkertijd de A12 toch maar te verbreden, zodat het verkeer van Lunetten naar Kanaleneiland daar gebruik van kan maken.
Mijn voorstel was om in plaats van een wand van 7 meter een complete overkapping te bouwen. Dat leek me de beste oplossing ter bestrijding van geluidsoverlast en fijnstof. Als antwoord een beetje een omslachtig antwoord: Voor Hoograven is een bovenwettelijke maatregel voorzien. Deze aanvullende maatregelen worden getroffen om de geluidsbelasting verder te verlagen, maar maken geen deel uit van het tracébesluit. En dan wordt er verwezen naar een apart besluit waarin wordt geregeld dat het scherm wordt verhoogd van 7 meter naar 9 meter. En wordt er verder wederom verwezen naar het algemene antwoord over tunnels. Ook hier in een weinig bevredigend antwoord.
Ik heb een en ander doorgebladerd zover ik kon begrijpen waar het over ging. Maar wat moet je hier nu mee? Iedereen mag nu beroep aantekenen, maar wat heeft dat voor zin? Wat gaat dat nu nog veranderen? Om beroep aan te tekenen moet je nu ook nog betalen, € 179 voor particulieren en € 354 voor organisaties. Dan moet je wel zeeën van tijd hebben om het hele besluit tot je te nemen en een beroepsprocedeerder zijn om beroep aan te tekenen. Door beroep aan te tekenen, kun je in ieder geval de boel weer flink rekken. In mijn ogen ook weer onwenselijk, laten we nu maar even doorpakken met dit besluit, dan hebben we dat weer gehad.
Er moeten ook flink wat ambtenaren bezig zijn geweest om op elke zienswijze een passend antwoord te geven. Wat een werk is dat geweest en wat een onbevredigend resultaat heeft dit opgeleverd. Het resultaat is een bureaucratisch moeras waar een gewone burger niet meer uit kan komen. En dat alles onder het mom van inspraak en transparantie.
