Reisadvies negatief

Vorige week zondag was er op de Nederlandse televisie weer eens aandacht voor Rwanda. Dat was in het programma ‘Reisadvies negatief’. Nog steeds te zien op Uitzending gemist:  http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1266893. Presentator Sander de Kramer loodste ons in 25 minuten langs verschillende zeer herkenbare stukjes van Rwanda. En dat alles flink gesponsord door Oxfam Novib.

Ik heb hele herkenbare beelden gezien. Natuurlijk de gorilla’s (http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/12/de-gorillas-agashya-groep.html), maar ook de genocide met beelden van de kerk in Nyamata. Ik zag voor mij bekende beelden van de markt in Kimironko en van een mars door de stad met een banier (http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/10/de-mars-het-banier-de-speeches-en-de.html). En de presentator heeft een bezoek gebracht aan onze held Ernie Brandts (http://bertinafrika.blogspot.nl/2012/06/ernie-is-een-kampioenenmaker.html, http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/01/ernie-brandts.html). Ook heel herkenbaar is de constatering dat de radio zo’n belangrijk communicatiemiddel is in Rwanda.

Tussendoor werden er beelden getoond van de diverse projecten die worden gefinancierd door Oxfam Novib. Sinds mijn verblijf in Rwanda zijn we veel kritischer geworden ten aanzien van de ontwikkelingshulp door grote, logge organisaties. Als gevolg daarvan hebben we in Nederland al onze steun opgezegd aan organisaties als Oxfam Novib, Aids Fonds en Cordaid.

Ik heb dan misschien ook wel overdreven kritisch gekeken naar de projecten die in deze uitzending gepresenteerd zijn. De bekendste is YES Rwanda (Youth Employment Systems Rwanda) die zelfs hun eigen website hebben: http://www.yesrwanda.org. Verder was er steun voor Iriba(?), een organisatie voor psychische hulp aan slachtoffers, nabestaanden en daders met betrekking tot de genocide.

Als laatste werd ACCOR (?) genoemd. Deze organisatie wil alle bevolkingsgroepen laten samenwerken in het bestrijden van de armoede. Volgens de rapportage is de Ihuriro hiervoor nieuw leven ingeblazen. Dat is de dorpsvergadering waarin alle dorpelingen worden opgetrommeld om elkaar te vergeven en gezamenlijk de problemen aan te pakken, onder ander door Hutu’s en Tutsi’s samen onkruid te laten wieden op elkaars bananenplantage. Goede en nobele initiatieven. En aan de oppervlakte lijkt dat ook zo te werken. De mensen die worden geïnterviewd geven de sociaal wenselijke antwoorden.

Mijn vrees is dat wij slechts het vernis te zien krijgen en dan lijkt het allemaal te werken, maar dat het alleen maar werkt omdat het van bovenaf is opgelegd als gevolg van de enorme hiërarchische structuur van het land. En dat alles ondersteund door de geldbuidel van de donoren. Oxfam Novib kan in haar rapportage mooie resultaten laten zien. In het hier gepresenteerde dorp hebben zijn met ons geld en via onze organisaties toch maar even weer 50 begunstigden (‘beneficiaries’) geholpen. Maar dat onderhuids de tegenstellingen helaas nog lang niet zijn verdwenen.

Maar misschien ben ik wel veel te kritisch geworden. En moet je blij zijn met elke druppel op de goedende plaat. Het zal altijd wel iets helpen.

In ieder geval is het geld van Oxfam Novib goed besteed aan een mooi programma op de televisie met veel herkenbare plaatjes. Daar heb ik toch wel van genoten.