Mijn naam is haas

Opeens zit er dan zo’n liedje in je hoofd, zo´n oorwurm en het gaat er ook niet meer uit: “Mijn naam is haas.” Een liedje uit lang vervlogen tijden, alsof het verleden je zomaar aan het inhalen is. 

Waarschijnlijk ergens een schuldgevoel, ergens heb ik mogelijk iets ontkend dat ik niet zou moeten ontkennen. Of komt het door de toeslagen affaire? Ik dacht dat het een lied van het Cocktail Trio was, maar dat bleek niet juist te zijn, het is van het Lowland Trio. En dit is het onvergetelijke meezing refrein:

Ja, mijn naam is haas, ik weet van niks
Is hier wat gebeurt dan
Daar weet ik niks van
Van mij niets te vrezen
Ik moest hier effe wezen
Mijn naam is haas en ik weet nergens van

Maar dit lied is natuurlijk geen origineel. Van oorsprong komt “Mein Name ist Hase” uit Duitsland en wordt het gezongen door Chris Roberts. In 1971 zong hij het volgende refrein:

Mein Name ist Hase,
ich weiß von nichts!
Ist hier was geschehen?
Ich hab nichts gesehen!
Nur Gras und Klee
und im Winter viel Schnee.
Mein Name ist Hase,
ich weiß nicht Bescheid

Nog leuker wordt het als terug gaat naar de oorsprong van het lied. De oorsprong gaat terug naar 1855. Het lied gaat niet over een haas, maar over een persoon. Een Duitse student (hiervan is de naam blijkbaar niet bekend) had in een duel iemand doodgeschoten en wilde naar Frankrijk vluchten. Om de grens over te komen had hij echter een persoonsbewijs nodig. Dat kreeg hij van een medestudent, genaamd Victor Hase (1834-1860). Hase meldde vervolgens dat hij zijn identiteitskaart verloren had. Later werd zijn kaart toevallig gevonden in Frankrijk, waar de moordenaar de kaart verloren had. De man die echt Victor Hase heette moest daarop in Duitsland voor de rechtbank verschijnen, maar zei "Mein Name ist Hase, ich verneine die Generalfragen, ich weiß von nichts." Of hij is weggekomen met deze uitspraak vermeldt het verhaal helaas niet.

Victor Hase wordt ook wel Victor von Hase genoemd. Eigenlijk zou het lied dan “Mijn Name ist von Hase” moeten zijn, maar misschien zingt dat wat minder lekker. Mogelijk heeft hij de toevoeging von postuum gekregen, omdat zijn vader Karl August Hase in 1883 in de adelstand is verheven. Vanaf dat moment mocht hij zich Karl August von Hase noemen.

Wel bijzonder dat zo’n kleine gebeurtenis voortleeft in een uitspraak die nu nog steeds (af en toe) wordt gebruikt.