Tijd is ....

Dinsdag was de laatste dag van onze 'In Country Training'. Alle werkgevers zijn ook uitgenodigd voor deze laatste dag. We krijgen een prachtig programma met als titel VSO Rwanda Employers’ Workshop. Het eerste onderdeel om 8.30 uur is aankomst en om 10.00 uur volgt de opening. Als toelichting werd gegeven dat we niet teleurgesteld moesten zijn als onze werkgever er nog niet gelijk om 8.30 zou zijn, waarschijnlijk zou de echte opening om 10.00 uur al een beetje ambitieus zijn. Wij moesten het vooral rustig aan doen ’s ochtends.  De 8.30 is vooral zo gekozen dat de daadwerkelijke aankomst nog binnen redelijke grenzen van de te gelden termijn ligt.

In de loop van de ochtend kwamen de meeste (helaas niet alle) werkgevers binnen, zodat we om 10.30 dan ook daadwerkelijk van start gaan. De verschillende sessies gaan over het duidelijk maken van de verwachtingen die we over en weer van elkaar hebben. En het was goed om het daar gezamenlijk over te hebben. Ook mijn werkgever was er zo rond 10.30, zijn naam is Bruno, en hij komt zeer sympathiek over, met een goede uitbundige lach, dus ik denk wel dat goed zal komen.

Waar het toch vaak weer over gaat is het verschillende begrip van tijd en van afspraken. Keer op keer wordt ons wel duidelijk gemaakt dat het Afrikaanse begrip hiervan nogal eens kan afwijken van de onze. Dus je moest er vooral rekening mee houden dat als je een afspraak op een bepaald moment hebt, dat deze nooit op tijd zal beginnen. En dat je er ook rekening mee moet houden dat je een uur van te voren hoort dat er opeens een vergadering is waar je niets van wist. Of dat er zo maar twee belangrijke evenementen tegelijk zijn en dat dus een aantal personen niet komen opdagen die er eigenlijk wal hadden moeten zijn. Er wordt ons vooral op het hart gedrukt om flexibel te zijn. Dus dat gaan we vanaf nu dus doen: flexibel zijn.

Gisteren was dan de dag dat we afscheid namen van ons guesthouse en dat we zouden worden opgehaald door onze werkgever die ons dan ook naar ons huis en zo mogelijk naar onze werkplek zou brengen. Bruno zou mij komen ophalen, hij heeft alleen een dubbele afspraak, want hij heeft die dag ook een conferentie, maar in de pauze zal hij mijn komen ophalen, dus ik kan hem verwachten tussen 12.00 en 14.00 uur. Wij zouden dan eerst naar mijn huis gaan, om de koffer daar achter te laten en dan naar kantoor voor uitgebreide eerste kennismaking.

In de loop van de dag druppelen de verschillende werkgevers binnen om vervolgens te vertrekken met hun nieuwe werknemers. Om de beurt zwaaien we onze medecursisten uit en wordt het groepje al kleiner en kleiner. De meeste mensen zijn leraar en gaan naar de diverse scholen om aldaar de leraren en hoofden van scholen te ondersteunen. Zij vertrekken naar alle uithoeken van het land.

Om 14.00 was Bruno er nog niet, maar ik ben flexibel, dus ik blijf rustig. Voor de zekerheid stuur ik wel even een sms-je. Ik krijg ook heel snel een antwoord met als inhoud dat hij op het punt staat om een presentatie te geven, dus hij kan niet komen, maar dat hij zijn medewerker Saphira zal sturen om mij op te halen. Ik denk nog wel: Als het oorspronkelijke plan was om die middag uitgebreid het kantoor te laten zien en hij heeft om diezelfde tijd zijn presentatie, hoe kan dat dan, maar ik ben flexibel, dus daar maak ik mij niet druk over. Misschien was zijn presentatie oorspronkelijk wel ’s ochtends en is het plotseling verschoven naar die middag.

Binnen een halfuurtje was Saphira er ook, nog gauw even afscheid genomen van de laatste achterblijvers en dan naar …. kantoor, om gauw even te zien waar deze is, en dan naar mijn huis. Plannen kunnen veranderen.

Vandaag de eerste dag op het kantoor, Bruno is nog steeds op de conferentie, Saphira is er gelukkig wel en er ligt heel veel leesvoer voor mij klaar. Dus dit is wel een goede manier om de eerste werkdag goed te beginnen.