Wat gebeurde er nog meer rondom Rwanda Day 2015?

Ik heb een enerverende dag beleefd bij Rwanda Day 2015, maar er is nog zo veel meer gebeurd rondom deze gebeurtenis. Terwijl ik binnen was, of in ieder geval pogingen deed om binnen te komen, was er ook heel wat gaande buiten.

Zoals verwacht zijn de tegenstanders van Paul Kagame op die bewuste dag naar de RAI gekomen om te protesteren. Ondanks de late aankondiging van waar het evenement zou plaatsvinden hebben ze het toch kunnen vinden. Het enige nadeel voor hen was dat ze op deze wijze niet in de gelegenheid zijn gesteld om hun protestactie officieel aan te melden bij de gemeente Amsterdam. De protestactie is in feite dus illegaal. Dat is wel een mooie tactiek van de organisatoren, zo zet je je tegenstanders al een beetje op achterstand.

De organisatoren van Rwanda Day 2015 hebben intussen ook niet stil gezeten en hebben een tegendemonstratie op touw gezet. Mannen met blauwe petjes op hun hoofd zijn opgetrommeld om luidkeels de loftrompet te steken over hun president. Ik heb die mannen met petjes wel zien rondlopen. Ik had op dat moment geen idee dat dat de ingehuurde troepen waren om een tegengeluid te laten horen. Daar had ik toen geen oog voor, ik had genoeg aan mijn eigen zorgen.

Voor de argeloze toeschouwer zal dat wel een bizar schouwspel hebben opgeleverd.  Aan de noordkant van de Diepenbrockstraat de tegenstanders met hun borden en leuzen. Aan de zuidkant de aanhangers van de president. De Amsterdamse politie bij beide kanten aanwezig om de gemoederen in toom en de groepen uit elkaar te houden.

Dit zou toch een mooie rapportage kunnen opleveren in het nieuws. Maar de Nederlandse en zelfs Amsterdamse televisie schitterden door afwezigheid. Onze zuiderburen waren daarentegen wel aanwezig. In het VRT-journaal van 3 oktober was een prominent deel ingeruimd door de gebeurtenissen rondom Rwanda Day in Amsterdam. 

In dat filmpje ben ik ook nog te aanschouwen. De reporter Peter Verlinden was net als ik ook de toegang ontzegd. Terwijl we vol vertwijfeling buiten stonden om te kijken wat onze volgende stappen zouden zijn is hij aan het filmen geslagen. Kijk maar zo rond 0.48 van de rapportage. Op dat moment was er nog geen sprake van demonstraties, noch van de tegenstanders, noch van de voorstanders.

De Nederlandse journalist Anneke Verbraecken had in tussentijd ook niet stil gezeten. Doordat ik in de rij met haar in gesprek raakte was ik in eerste instantie de toegang ontzegd. In een tweede poging ben ik alsnog binnengekomen. Zij heeft dat niet meer geprobeerd, maar is geen kijken en filmen bij de demonstraties buiten bij de RAI. Dat is niet goed afgelopen. De aanhangers van Paul Kagame kregen haar in de gaten en hebben haar belaagd en in deze consternatie is haar IPhone afgepakt.

In de geschreven pers was er wel wat aandacht voor de gebeurtenissen in Amsterdam, maar ook niet overdreven veel. Dit was een evenement voor een door Rwandezen dat toevallig in Nederland plaatsvond. Er was een artikel in Vrij Nederland en verder wat korte stukjes in de online editie van een paar kranten.

Maar toch is er meer geschreven over deze dag. Ik heb nog twee verslagen ontdekt van mensen die ook naar deze bijeenkomst zijn geweest. Zowel Paul als Babah hebben net als ik geschreven over wat ze hebben beleefd. Frappant om te kijken naar de diverse overeenkomsten.

Over het verdere bezoek van Paul Kagame, dat maar liefst vier dagen duurde, is ook mondjesmaat bericht in de Nederlandse media. Dan hebben we het over de ontmoetingen met de koning en de koningin en met de ministers Ploumen en Koenders. Daarvan is niet meer naar buiten gekomen dan dat ze hebben plaatsgevonden. De ontmoeting met ons koningspaar heeft in ieder geval nog wat foto’s opgeleverd. De bijeenkomst met minister Ploumen heeft nog wel een bijzondere uitkomst gekregen. Paul Kagame heeft tegen haar gezegd dat hij denkt dat Rwanda vanaf 2020 geen ontwikkelingshulp meer nodig heeft.

Dat jaar is niet helemaal toevallig gekozen, want dat heeft alles te maken met het programma Vision 2020. Dat is in 2000 door Paul Kagame gelanceerd met als doel om Rwanda in 2020 een ‘middle income country’ te laten zijn. Hij denkt dat Rwanda dus klaar zal zijn in dat jaar en dat vanaf dan men de hand niet meer zal ophouden voor hulp uit het buitenland. Hij zal dat natuurlijk ook graag nog als president willen meemaken. Die verandering van de grondwet om hem voor een derde termijn in aanmerking te laten komen zal er dus wel komen.

Volgens The New Times was het natuurlijk een fantastische dag, zonder enige wanklank!