Tijdens de voorjaarsvakantie zijn we met het gezin op een
heerlijke vakantie geweest naar Londen. Vele bekende hoogtepunten hebben we
daar aangedaan: London Eye, British Museum, Tower Bridge, Oxford Street, en nog
veel, heel veel meer. Het was een heerlijke vakantie geweest. Op 1 maart was
onze terugreis terug naar Nederland, met de trein, met de Eurostar.
Op de heenweg hadden we in Brussel nog moeten overstappen
met uitgebreide douanecontrole. Maar op de terugweg hoefde dat niet meer, deze
ging rechtstreeks van Londen naar Nederland. We stopten even in Lille en we
stopten wat langer in Brussel. Zo rond deze lange stop in Brussel ben ik naar
de restauratie gegaan om wat te eten en te drinken te halen. En toen moest het
dus achteraf gezien zijn misgegaan.
In Rotterdam was onze uitstapplek om vervolgens een
gewone trein terug naar huis te nemen. Maar mijn rugzak was weg. Gauw probeer
je snel mogelijk nog te kijken of deze een klein beetje is verplaatst. Maar nee
hoor, niet meer te vinden. De trein moet ondertussen verder, dus de conductrice
wil toch echt wel graag dat ik uit ga stappen. In alle consternatie doe je dat
dan ook maar, zonder rugzak, maar je had nog even verder willen zoeken. Later
bedacht ik ook nog dat ik beter mee had kunnen rijden naar Amsterdam om aan het
eind van de rit de hele trein te kunnen doorspitten of deze op een of andere
manier toch nog ergens was achtergebleven.
De volgende dag gelijk maar contact opnemen met de NS met
de afdeling Gevonden Voorwerpen. Ze hadden helaas geen melding gekregen dat er
een rugzak gevonden was in de trein vanuit Londen. Ik heb de vermissing toch
maar opgegeven, maar er werd gelijk al medegedeeld dat als het binnen 3 dagen
niet terecht zou zijn, dat dan de kans dat deze nog terugkomt niet zo groot zou
zijn.
Ergens tussen Lille en Brussel had ik nog iets uit de
rugzak gepakt. In Lille kan deze dus niet ontvreemd zijn. Mogelijk wel in
Brussel. Wie weet heeft in Brussel iemand de rugzak meegenomen, eruit gepakt
wat interessant zou kunnen zijn en aan de kant gesmeten. Dus ook bij de
Belgische Spoorwegen maar een melding gemaakt van een vermissing bij Gevonden
Voorwerpen.
Ik heb ook Eurostar nog proberen te benaderen of zij nog
iets meer weten. Maar Eurostar geeft niet echt thuis. Ze hebben geen
telefoonnummer dat te bereiken is en via mail verwijzen ze gelijk door naar de
NS.
Er gaan zeker drie dagen voorbij en dus is er weinig hoop
dat mijn rugzak nog gaat terugkeren. Deze is nu echt gestolen. En dat betekent
contact opnemen met de reisverzekering en alle bureaucratie te ondergaan dat
daarmee gemoeid is. Allereerst moet er een aangifte gedaan worden bij de
politie. Gelukkig kan dat inmiddels digitaal en na een klein uurtje
invuloefeningen is dat gelukt. Ik heb niet de indruk dat een diender ook maar
enig moment met mijn aangifte aan de slag is gegaan. Een dergelijke aangifte is
niet voor de opsporing, maar is er alleen voor de verzekering.
De verzekeringsmaatschappij wil natuurlijk ook graag een
lijst van ontvreemde spullen. Tja, wat zat er ook allemaal in de rugzak? In
ieder geval een powerbank, twee adapters voor stroom in Engeland, mijn
sleutelbos, twee boeken die ik gekocht had in Engeland, en ook nog een boek
(over alle voetbalstadions in Londen) dat ik meegenomen had uit Nederland, wat
geld, een stekkerdoos, een oplaadkabel en voor de rest kleren (een trui, twee
blouses, een paar sokken, een onderbroek en een pyjama). Ik had een mooi
lijstje gemaakt met alle items en ook moest ook nog het bedrag opgeven. In
totaal kwam ik op zo’n € 395.
Er gaat enige tijd overheen maar de
verzekeringsmaatschappij wil graag toch nog wat meer weten. Ze wil nogmaals de
aangifte bij de politie (geen probleem, sturen we gewoon nog een keer op), maar
nu ook een bewijs van de reis. Ook dat laatste is geen probleem, dus dat lukt.
Van alle gestolen willen ze vervolgens weten in welk jaar dat is aangeschaft en
men wil graag de aanschaf bon ervan zien.
Van de meeste items weet ik natuurlijk ook niet meer in
welk jaar die zijn aangeschaft en een bon ervan is zeker niet altijd aanwezig.
Alleen van de powerbank had ik nog de bon en gelukkig ook nog van de twee
boeken die aangeschaft waren in Londen, want die zaten nog in mijn portemonnee.
Intussen had ik ook een nieuwe bos sleutels laten maken, dus daar had ik ook een
bon van. Voor de rest van de items maar een inschatting gemaakt van het jaar
van aanschaf. Ik kwam nu uit op een bedrag van € 385,30.
Al heel snel volgde een reactie van de
verzekeringsmaatschappij. Ik had echt niet verwacht dat ik dit bedrag volledig
zou ontvangen, maar het bedrag van € 104,40 viel toch wel een beetje tegen. En
de specificatie was totaal onbegrijpelijk. Gezien de opgevoerde bedragen kon ik
duidelijk zien dat de powerbank en het contante geld van € 5 was vergoed, maar
voor de rest was het niet te volgen.
Dus de telefoon maar even gepakt voor nadere uitleg. Het
kwam erop neer dat de rugzak en de kleren gewaardeerd zijn op restwaarde en die
is 10% voor deze items. Alle andere zaken hebben een afschrijving van 43,3 %
(2019), 63,3 % (2018) of 83,3 % (2017). Op de boeken was een afschrijving van
11,7% toegepast. Ik opperde dat ik dat wel een beetje veel vond voor de twee
boeken die ik in Engeland had aangeschaft. Dat vond de mevrouw aan de andere
kant van de lijn ook wel en dat was een vergissing. Ik miste vervolgens ook de
sleutelbos, die stond dus helemaal niet op de lijst van uitkeringen. Ook dat
was een vergissing. Conclusie was dat ik nog een aanvullend bedrag van € 34,58
uitgekeerd heb gekregen.
Hiermee leek het geheel te zijn afgerond. Mijn rugzak was
gestolen. Ik was mijn spulletjes kwijt. En ik had een bedragje voor het gemis
hiervan ontvangen van de verzekeringsmaatschappij.
Maar dan zie ik opeens een bericht in Messenger op mijn
telefoon. Ik gebruik Messenger eigenlijk helemaal niet en het was een vrij
onbeduidende mededeling die verder niet van belang is. Ik zie echter wel dat ik
een eerder bericht op Messenger heb gemist. Van ene Andreas Hermann. Op 1 maart
zegt hij het volgende: “Waren Sie heute im Zug von Brussel nach Aachen und
haben aus Versehen meinen Rucksack mitgenommen? Bitte melden Sie sich schnell.
Danke!
Hij hoopt dat ik zijn rugzak heb en hij heeft naar alle
waarschijnlijkheid mijn rugzak. In mijn rugzak zaten ook allerlei paperassen,
waaronder een ticket voor een voetbalwedstrijd tussen Queens Park Rangers en
Derby County en daarop staat mijn naam vermeld. En zo moet hij mijn naam
gevonden hebben en vervolgens de oproep geplaatst hebben op Messenger. En ik doe
er dan meer dan een maand over om het bericht te lezen.
Gauw een reactie opgesteld via Messenger met vermelding
van mijn telefoonnummer. Ik dacht er al aan om een reisje naar Aken te gaan
maken om mijn rugzak op te gaan halen. Niet veel later werd ik gebeld. Uit
Duitsland. Andreas Hermann aan de lijn. Hij had inderdaad mijn rugzak gevonden.
Helaas had ik zijn rugzak niet. Die was inderdaad gestolen met laptop en al.
Helaas kon ik hem daarmee niet blij maken. Hij was ook in Londen geweest en had
in dezelfde trein gezeten, maar overgestapt in Brussel. In Aken bleek dus dat
zijn rugzak was gestolen en in plaats daarvan vond hij mijn rugzak. Hij had
gehoopt op een omwisseling, maar dit was niet het geval. Hij gaf aan dat hij
mij inderdaad gevonden had door het voetbalticket, dat er geen powerbank in de
rugzak zat en dat hij het op 2 maart had ingeleverd op het treinstation in
Frankfurt bij Gevonden Voorwerpen. Ik heb hem hartelijk bedankt voor zijn
belletje en ook voor het feit dat hij een bericht op Messenger heeft geplaatst.
Wat is er dan gebeurt? Klaarblijkelijk zitten er gewoon
dieven aan boord van de Eurostar. Die dief heeft in of vlak voor Brussel mijn
rugzak meegenomen, is vervolgens op de trein naar Aken gestapt, heeft mijn
rugzak bekeken op waardevolle zaken, heeft de powerbank eruit gehaald en
vervolgens mijn rugzak verwisselt met de rugzak van Andreas. Je zou zeggen, dat
is toch wel kras. Je moet toch echt wel een kaartje hebben om op zo’n
internationale trein te komen. Anders kom je er niet in. Zou er een dievengilde
bestaan dat met een kaartje aan boord gaat om vervolgens eens rustig toe te
slaan bij mensen die even van hun plaats gaan? Of is er ergens toch onvoldoende
controle, zodat onverlaten, bijvoorbeeld in Lille of Brussel, gewoon de trein
in kunnen gaan?
De volgende dag maar eens contact proberen op te nemen
met de Duitse Spoorwegen. De website gaf al aan dat gevonden voorwerpen naar
een week al afgevoerd worden naar een centraal punt in Wuppertal en dat deze na
vier weken de zaak als afgerond beschouwd. We zijn al ruim over de vier weken,
dus mogelijk kom ik wel te laat. De afdeling Gevonden Voorwerpen heeft wel een
telefoonnummer, maar die mag je alleen vanuit Duitsland bellen. Hoe nu verder?
Dan de NS maar even gebeld of zij een nummer weten. Dat wisten ze en vervolgens
kreeg ik Gevonden Voorwerpen in Wuppertal aan de lijn. Ik moest wel eerst even
registreren dat ik iets was verloren. En als ik dat had gedaan dan konden zij kijken of zij een item hadden wat hiermee correspondeert.
Zo gezegd zo gedaan en niet veel later kreeg ik de
volgende melding:
“We have found an item in the
following category: Backpack. It was located either on Deutsche Bahn's
premises/trains or on a train operated by another company. We assume that it is
an item which you lost. It is registered under lost property number
F2020/028301 and stored at the address named below. If it is not claimed after
being stored for three weeks, the item is put up for sale at auction or
destroyed. Please contact us using the details provided here as quickly as
possible to ascertain proof of ownership and clarify how the item will be
returned to you. You can collect the item in person only if you present your
valid ID card or passport, or if the person you have authorised to do so (in
writing) presents theirs. A processing fee is charged when we return an item of
lost property.”
Mijn rugzak was dus gevonden. Een
reisje naar Wuppertal als uitje was misschien wel leuk geweest, maar in deze
coronatijd toch niet zo toepasselijk. Het kan natuurlijk ook opgestuurd worden.
Dat kosten dan wel € 51. Dit bedrag heb ik maar snel betaald, alternatieven had
ik natuurlijk niet.
Moet ik nu nog gaan reageren
richting verzekeringsmaatschappij? Als ik rekening houd met hun
afschrijvingsmethodiek, maar ook met extra kosten die ik heb moeten maken voor
het aanmaken van de bos sleutels en het laten opsturen van de rugzak, dan is dat in
totaal ongeveer gelijk aan het bedrag dat ik heb ontvangen. Het lijkt me niet
verstandig om een en ander te gaan melden bij de verzekeringsmaatschappij. Dit
schept alleen maar verwarring met uiteindelijk als conclusie dat het per saldo eigenlijk
al goed is afgehandeld.
Al met al blij dat ik uiteindelijk
mijn rugzak met de meeste van mijn spulletjes heb teruggekregen. Ook fijn dat
het er mensen zijn zoals Andreas Hermann. Minder fijn is het dat je je in de Eurostar
het gevoel hebt dat je niet extra op je bagage hoeft te letten, omdat het de suggestie
wekt van een veilige omgeving. Dit is helaas toch niet het geval.
Wat ik achteraf ook jammer vind is
dat ik zowel in Amsterdam als in Brussel een melding heb gemaakt van een
vermist voorwerp. En al die tijd was het voorwerp gewoon in Duitsland gevonden
en zat daar in Wuppertal bij de afdeling Gevonden Voorwerpen op mij te wachten.
Van enige Europese samenwerking is ook hier geen enkele sprake!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten