Brasserie

Afgelopen weekend zijn we een lekker weekendje weggeweest naar Gisenyi, dat ligt aan het grootste meer van Rwanda, Lake Kivu. Ons verblijf was in het hotel Paradis Malahide en dit ligt volgens de gids in Rubavu, maar eigenlijk bevindt het zich in het plaatsje Brasserie.

Brasserie heeft zijn naam vast te danken aan de grote brouwerij die hier staat: Bralirwa. Dat is de afkorting voor ‘Brasseries et Limonaderies du Rwanda’. In deze brouwerij wordt bijna alle bier (Primus, Mutzig, Amstel, Heineken en nog een paar anderen) van Rwanda gemaakt, want Bralirwa heeft een markaandeel van 95 % van alle bierconsumptie in Rwanda. De fabriek lijkt helemaal niet zo groot en in Rwanda wordt aardig wat bier gedronken, dus je vraagt je af hoe dat allemaal kan. Op dit moment is Bralirwa nog steeds voor 75 % in handen van Heineken, ondanks dat het aandeel inmiddels is genoteerd aan de RSE (Rwandan Stock Exchange). Op deze aandelenbeurs, begonnen begin dit jaar, kun je inmiddels al aandelen kopen in drie verschillende bedrijven!

Paradis Malahide is een heerlijk plekje aan het water, vlakbij de plaatselijke vissershaven. Het is een prachtig spektakel als de vissersboten uitvaren, zo tegen zes uur ’s avonds. Drie vissersboten zijn telkens met een houten stam met elkaar verbonden, en elk van deze drie boten heeft vooraan en achteraan ook weer een gebogen houten stam, alsof ze grote voelsprieten voor en achter de boot hebben. Meer dan tien van deze constructies, met elk ongeveer tien vissers aan boord, worden op deze wijze het meer opgeroeid. Onder luid gezang gaan ze het meer op bij een ondergaande zon, een prachtig gezicht, als ze een beetje verder zijn lijkt net of er een tiental gigantische insecten op het water voorschrijden. ’s Ochtends om acht uur komen ze weer terug, wederom onder luid gezang. Je beseft dan ook dat deze vissers ongeveer veertien op het water zijn geweest!

Bij het hotel is een zandstandje met heerlijke ligstoelen, om het hotel is een prachtige tuin met heel veel bloeiende bloemen en stuiken. Voor de vogels is dit een waar paradijs. Als we tijdens ons ontbijt buiten op ons zitje lekker zitten te eten vliegen de ‘sunbirds’ af en aan. Iets verderop is een rotsige punt waar de ‘cormorants’ hun vleugels wijd uitspannen of ze te drogen in de zon. Een bootje met heel veel kratten bier tuft voorbij. Een ‘kingfisher’ hangt in de lucht en duikt plotseling als een kamikaze naar beneden om een visje te vangen. De veerboot van Kongo naar Brasserie verschijnt aan de horizon. En met verrekijker in de hand kan ik alles goed volgen.

Ook de verschillende geluiden door elkaar heen voelen alsof ze allemaal bij elkaar horen. De verschillende geluiden van de vogels. De zingende vissers. Het gezang uit de kerkdienst dat draagt over het water. De tuffende bootjes. De kinderen verderop doen een spel met dans en een luid geklap. Op zo’n langzame zondagochtend geeft dat een heerlijk gevoel.

Marte vindt het hier ook heerlijk. Ze geniet op het zandstrandje om met een oud waterflesje te klungelen met water, zand, modder en steentjes. Aangespoelde bloemetjes worden als ware trofeeën getoond. In de tuin heeft ze alle paden al ontdekt. Ook op de rotsen ze is in haar element, ze gaat al echt op ontdekkingstocht van de ene kant van het schiereilandje naar de andere kant. Ondertussen is ze enthousiast over een mooie steen, een mooie bloem, een voorbij vliegende vogel of een zich haastig uit de voeten makend hagedisje.

’s Avonds eten we in het restaurant met als extra een kort optreden van de typische Rwandese Intore dansers. Dat zijn mannen met witte hoofdtooien, het lijkt wel of ze witte haren hebben, die onder begeleiding van gezang en gedrum een paar wilde dansen doen. En ze springen soms wel een meter in de lucht. Marte zit ook ademloos toe te kijken. Als we zondag weer naar huis gaan, zegt ze teleurgesteld: “Maar hoe moet dat dan met de dansers vanavond?”