Voor een tweede keer collecteren voor de Nierstichting

Vorig jaar heb ik gecollecteerd voor de Nierstichting. Bij de evaluatie vroegen ze of ik het de volgende keer ook weer wilde doen. Daar heb ik bevestigend op geantwoord. Het was dus niet geheel onlogisch dat ik in de zomer weer een heel pakket met informatie over de collecte van dit jaar. Met de ervaring van vorig jaar in het achterhoofd heb ik dat rustig opzij gelegd. In de laatste week voor de daadwerkelijke collecte zou er vast wel contact met me opgenomen worden over de details.

En dat geschiede ook in de week voor de echte collecteweek van 16 tot en met 21 september. Tot mijn verbazing was mijn overbuurman opeens de contactpersoon. De vorige contactpersoon wilde het niet meer doen. Vreemd genoeg had mijn overbuurman nog nooit gecollecteerd voor de Nierstichting, laat staan voor een ander goed doel. Je zou toch zeggen dat ze eerder iemand met wat meer ervaring als contactpersoon zouden kiezen.

Hij had een hele lijst gekregen van mensen die potentieel zouden collecteren, maar daarvan bleken er toch heel veel uiteindelijk niet beschikbaar. Hij had dus ook best wel moeite om een goede indeling te maken van wie nu waar moest gaan collecteren. Van te voren kun je dat wel mooi uitdenken, maar als er dan een paar afvallen, kun je weer een heel nieuw schema maken.

In een kort gezamenlijk overleg hebben we besloten dat ik mijn gedeelte van de Julianaweg zou doen en combinatie met het gedeelte van de Verlengde Hoogravenseweg, dat daar parallel aan loopt. Met een verzegelde collectebus, een mooie kaart voor om mijn nek als identiteitsbewijs en nog wat andere papieren ging ik op maandag 16 september op weg. Ik ben gewoon maar begonnen met de eigen buurman en zo langzaam verder.

Mijn wijk heeft dus bestaan uit de Verlengde Hoogravenseweg, zowel de even nummers van 2 tot en met 110, als de oneven van 71a tot en met 97, de Karperstraat, even van 2 tot met 18, de Liesbosweg, oneven van 51 tot en met 69, de Julianaweg, oneven van 1 tot en met 97, even van 2A tot en met 98. Op dit gedeelte van mijn wijk liep het echter even anders. Ik had net nummer 60 gehad of ik stuitte op een vrouw die ook met een collectebus van de Nierstichting in de hand liep. Hier was duidelijk sprake van een klein afstemmingsprobleempje. Ter plekke besloten om bij nummer 60 maar de scheiding te maken tussen haar en mijn wijk. Gelukkig dat we op hetzelfde moment aan het collecteren waren, anders had een van ons wel eens een vreemde reactie kunnen krijgen.

Elke avond van de week heb ik wel even met de collectebus in de hand door de wijk gelopen. Elk huisnummer waar niet werd opengedaan heb ik opgeschreven en daar ben ik een tweede keer langs gegaan. Zodoende heb ik toch heel wat mensen kunnen bereiken.

Op donderdag had ik elke straat in mijn wijk te pakken gehad. Ik had nog wat tijd over en dacht aan de huizen die verscholen liggen achter het J.J.M. Hamersplantsoen. Daar kom je anders nooit en zo’n collectebus geeft je een goede reden om ook daar eens een kijkje te nemen. Ik was benieuwd wat het adres van deze huizen te zijn. Het blijkt dat deze gewoon aan het J.J.M. Hamersplantsoen liggen. Ik heb dus alle huizen van deze straat meegenomen een ook nog een 100% respons gehad. Eén van de bewoners voegde me toe dat ze niet zo vaak collectanten aan de deur kregen.

Het totaal aantal huizen in mijn wijk was 188. Bij 32 huizen werd er niet opengedaan. Ook dit jaar stelde ik vast dat er in een enkel geval duidelijk mensen thuis waren, maar dat er niet werd opengedaan. Wat zou dat toch zijn? Verder kon ik bij sommigen de bel helemaal niet horen, dan vraag je je dus af of je deze bewoners wel echt hebt kunt bereiken. Ik heb overwogen om dan maar op het raam te gaan kloppen, ik heb het toch maar niet gedaan.

Sommigen hebben op hun voordeur staan dat verkopers en colporteurs niet welkom waren. Ik beschouwde mezelf niet als verkoper en heb dus gewoon aangebeld. Dat was meestal ook geen probleem, er werd gewoon wat geld in de collectebus gedeponeerd. Bij één stond er echter bij de voordeur dat collectanten niet gewenst waren. Dat heb ik maar gerespecteerd en daar heb ik dan ook niet aangebeld.

Bij de overige 155 huizen werd er wel opengedaan. Van deze mensen waren er 22 die niets hebben gegeven. Sommigen zonder toelichting, anderen gaven aan dat ze de Nierstichting al steunden op andere wijze en weer anderen dat ze nooit aan de deur gaven. En dat is hun goed recht natuurlijk.  

Het eerst wat ik regelmatig te horen kreeg is dat men waarschijnlijk geen kleingeld in huis had. Na een kleine zoektocht kwam er uiteindelijk meestal toch wel iets boven water. In deze tijd van betalen met pin viel het me uiteindelijk nog mee dat er maar twee huishoudens overbleven waar echt niets in huis was. Bij één hiervan heb ik de mogelijkheid om per sms te doneren kunnen slijten, maar ik heb mijn twijfels of dat ook daadwerkelijk tot een opbrengst heeft geleid.

Het collecteren met de collectebus is nogal ouderwets, maar het levert toch nog steeds wat op. Ik denk dat het uiteindelijk toch wel zal verdwijnen. Geven per sms lijkt me ook niet de toekomst, ik heb dit jaar deze mogelijkheid nog minder kunnen slijten dan vorig jaar. En altijd blijft er de twijfel of er niet te veel geld bij de provider blijft hangen. De collectant van de toekomst zal met een pinapparaat langs de deur gaan.

Dan resteren er 133 huishoudens die wel iets hebben gegeven. Van een paar grijpstuivers tot een vijfje en alles ertussen in. Wat ook opvalt, is dat niemand vraagtekens stelde bij het collecteren. Gezien de recente commotie rond Alp d’HuZes en het KWF had ik verwacht dat er wel iemand zou opmerken dat er ergens te veel geld aan de strijkstok blijft hangen.

Bij het lopen door de wijk heb je ook tijd om na te denken over opmerkelijke zaken. Waarom zijn er aan de even kant van de Julianaweg een heleboel dubbele nummers. De nummers 2A tot en met 14A zijn toegevoegd aan de reguliere nummering. Het gekke hierbij is dat nummer 2 helemaal niet bestaat. Zou dit gedeelte later zijn gebouwd, waardoor men onvoldoende rekening heeft gehouden met het aantal huizen? Lijkt me heel er g onlogisch. En waar zijn de nummers 1 tot en met 49 van de Liesbosweg gebleven? Zijn die er vroeger wel geweest en nu allemaal afgebroken? En hoe zit het met de lage oneven nummers van de Verlengde Hoogravenseweg? Waar zijn de nummers 99 tot en met 111 gebleven, verdwenen in een zwart gat van het J.J.M. Hamersplantsoen?  Lager dan nummer 71 zijn zo her en der nog wat adressen met een lager nummer, zoals de roeiverenigingen en de bouwspeeltuin. Maar wat is de historie van al die ontbrekende huisnummers?

Maandag na de collecteweek ben ik naar mijn overbuurman gegaan om gezamenlijk de het geld te gaan tellen. De uiteindelijke uitslag is dat ik een totaal van € 231,36 heb opgehaald in mijn wijk. Verdeeld over de 133 mensen die gegeven hebben geeft dat een gemiddelde van € 1,74 per huisnummer! Geen slechte opbrengst, maar relatief toch minder dan vorig jaar.

Als bonus was er ook nog een echte ouderwetse Nederlandse gulden. Daar kun je dus nu helemaal niets meer mee doen. Die heb ik dan ook maar bewaard als verzamelaarsobject.