Mijn nieuwe huis

Gisteren ben ik ingetrokken in mijn nieuwe huis. Het is nog even wennen, maar dit zal voor de komende maanden mijn nieuwe huis zijn en van volgende week ook het huis van Wilma en Marte.

Het is enorm groot, het heeft een wookamer, een keuken, een eetkamer, vier slaapkamers, drie badkamers met douche en toilet en nog een extra kamer op zolder. Buiten is er een veranda en een behoorlijk grote buitenruimte. Daar is best wel wat groen, maar ook hele stukken waar dat niet zo is, terwijl het er wel had kunnen zijn. Wel een heel mooi uitzicht.

In het huis staan in totaal aan losse elementen twee grote tafels, twee kleine tafels, een bed, vier stoelen en een boekenkast. Aan vaste accessoires zijn er nog een aanrecht, een keukenkast en een vaste kast in de slaapkamer. Dit huis voelt dus enorm leeg, of mooier gezegd ruimtelijk.

Tijdens de ‘In country training’ was er telkens al geroezemoes over de verworvenheden verbonden aan de nieuwe behuizing. Zou het huis elektriciteit hebben, zou het water hebben of zou het zelfs warm water hebben? Hoe meer in de rimboe, hoe groter de kans op afwezigheid van deze zaken. In Kigali zouden de kansen groter zijn.

In mijn tijdelijke huis was er elektriciteit, water, warm water, ja zelfs een koelkast. Maar na de eerste dag was er al geen warm water meer, na een paar dagen hield de elektriciteit er vooral ’s avonds mee op en sinds de laatste paar dagen was er ook geen water meer. Het begon zo mooi, maar gisteren was het schraalhans. Tijd om te verkassen dus!

Hier is in elektriciteit en water in overvloed, helaas geen warm water en ook geen koelkast. Afgelopen nacht was een zware nacht. Er waren behoorlijk wat muggen in mijn slaapkamer, en ze waren zo dichtbij, dat ik dacht dat ze binnen het muskietennet zouden zijn. Dat waren ze gelukkig niet, ik ben dus niet gestoken, maar hun geluid was zo indringend en persistent dat ik de slaap niet heb kunnen vatten.

Ik zit nu in dit grote lege huis met allerlei ongewenst gezelschap, en ik voel me niet zo op mijn gemak. Ik begin nu toch echt mijn gezin te missen, Wilma en Marte, en dat dat uitgerekend vandaag moet gebeuren op Marte’s vierde verjaardag. Gelukkig heb ik net met ze geskyped en komen ze volgende week al langs.