Afgelopen maandag hadden we weer een vrije dag. Er waren weer eens verkiezingen. Deze keer de verkiezingen op sector niveau. Een paar weken geleden waren er verkiezingen op cel niveau. Een heleboel cellen tezamen vormen een sector. Uit alle mensen die op cel niveau gekozen zijn kon nu gekozen worden om het volk te vertegenwoordigen in de sector. Deze verkiezing is nog niet zo gelaagd dat alleen deze gekozenen kunnen kiezen, nee, het is weer de bedoeling dat de gehele bevolking gaat kiezen.
Deze keer worden er geen rijen gevormd achter de kandidaten, deze keer wordt er net zoals bij ons met stemkaarten en stemhokjes gestemd. Nu is het dus veel anoniemer en benadert het dus ons systeem. Je kunt lekker zeggen dat je op de ene stemt, en toch stiekem op een ander stemmen. Wel krijgt elke stemmer met een stift een klein zwart puntje op de nagel van de linkerpink. Twee keer stemmen gaat dus niet lukken.
Ik begrijp nu ook dat men niet gaat stemmen waar men woont, maar dat men gaat stemmen waar men geboren is. Daarom zijn het ook vrije dagen, om iedereen de gelegenheid te geven om naar de geboorteplaats te gaan. Bruno, die in het zuidwesten van het land is geboren, moet dus voor elke verkiezing een flink eind reizen.
Dit zijn de laatste verkiezingen waaraan de gehele bevolking gaat meedoen. Bij de volgende verkiezingen zullen diegene die in de sector zijn gekozen uit hun midden de vertegenwoordigers kiezen voor het district. Deze gaan dan vervolgens weer hetzelfde doen voor de provincie. En of dat nog weer doorgaat naar nationaal niveau, dat week ik niet, dat lijkt mij vreemd, omdat je dan een soort schaduw parlement krijgen. Wij zullen dus waarschijnlijk geen nieuwe vrije dagen krijgen in verband met de verkiezingen.
Naast deze algemene verkiezingen vinden er ondertussen ook parallel nog andere verkiezingen plaats. Voor de National Youth Council, de National Women’s Council en de National Council of Persons with Disabilties. Alleen jeugd mag stemmen voor de NYC, alleen vrouwen voor de NWC en alleen gehandicapten voor de NCPD. Deze verkiezingen zijn ook georganiseerd op de verschillende niveaus van cel, sector, district, provincie en nationaal. Dit zijn een soort adviesorganen die natuurlijk moeten strijden voor het belang wat ze vertegenwoordigen. Of ze veel invloed hebben? Voor deze verkiezingen krijg je geen vrije dagen, dus die hebben tot nu toe voornamelijk in het weekend plaatsgevonden. Afgelopen zaterdag zagen we onderweg ergens een heleboel mensen bij elkaar staan met opvallend veel rolstoelen en blindegeleidestokken. Dat moet dus zo’n verkiezing zijn geweest.
Door al deze verkiezingen worden er ook gigantisch veel mensen gekozen, op deze manier zijn wel heel veel mensen politiek actief. Ik heb zitten rekenen en dan kom ik tot de conclusie dat er in dit land wel zo’n kleine 200.000 mensen zijn gekozen in een of ander gremium. En dan tel ik diegenen die zich kandidaat hebben gesteld en niet gekozen zijn helemaal niet mee. De betrokkenheid bij de politiek moet wel veel groter zijn dan bij ons. En al deze mensen gaan ook nog vergaderen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten