Mijn bezoek aan de Paralympics - de voorbereiding

Afgelopen november was ik er getuige van dat Rwanda zich plaatste voor de Paralympische Spelen in Londen op het onderdeel zitvolleybal. Ik riep toen iedereen op om naar Londen te gaan om ze daar aan te moedigen. Dit gedaan hebbende kon ik natuurlijk niet achterblijven. Dus vatte ik het plan op het Rwandan Sitting Volleyball Team aan te gaan moedigen op de Paralympics. En dat zou dan mooi te combineren zijn met een paar bezoekjes aan mensen die ik ontmoet heb in Rwanda en inmiddels al weer teruggekeerd waren in Engeland.

Eerst maar eens uitvinden wanneer en waar ze zouden spelen. De site van de Paralympische Spelen had ik gauw gevonden, maar daar stond telkens dat het programma nog niet bekend was. Dat schoot nog niet veel op, ik moest eerst weten wanneer Rwanda zou spelen, dan pas kon ik boeken. Achteraf gezien heb ik op een verkeerd gedeelte gekeken, op een andere plek hadden ze het hele schema al lang staan.

In dit schema stond dat Rwanda op 30 augustus zou gaan spelen tegen Iran, op 31 augustus tegen Brazilië, op 2 september tegen China en op 3 september tegen Bosnië-Hercegovina. Daarna zouden vanaf 5 september de kwartfinales gaan plaatsvinden. De periode van mijn verblijf kreeg hier in ieder geval al wat contouren. Dat zou dus van 29 augustus tot en met 4 september zijn. Precies genoeg om alle wedstrijden te zien in de voorronde. Gezien de tijdsperiode was het ook wel duidelijk dat ik alleen op pad zou gaan, Marte moest tijdens die periode gewoon naar school, dus was het geen optie om met het hele gezin er heen te gaan.

Nu nog even een kaartje kopen voor de wedstrijden. Dit kan helaas alleen met een Visa creditcard. Een andere manier van betalen was gewoon niet mogelijk. Ja, alleen cash aan de kassa, maar dat leek met link. Dus de volgende stap is het aanvragen van een Visa creditcard, en dat op de goedkoopste manier, dus via de ANWB. Helaas duurde dat weer enkele dagen, en er zat ook nog een vakantie tussen, dus toen lag het bestellen van de kaartjes eventjes stil.

Na de vakantie met frisse moed en met een gloednieuwe creditcard ben ik weer aan de slag gegaan. Dit viel echter nog niet mee. Alle zitvolleybal wedstrijden zouden plaatsvinden in het gebouw met de naam ExCeL (Exhibition and Convention Centre of London). Ook een aantal andere sporten zouden hier worden gedaan, zoals tafeltennis, powerliften, boccia en judo. Ik heb het heel vaak geprobeerd, maar het was gewoon onmogelijk om een kaartje voor £ 15 te bemachtigen voor het zitvolleybal. Wel kon je dagpassen van £ 10 voor ExCeL kopen met de mededeling dat  je bij beschikbaarheid naar alle sporten binnen het gebouw zou kunnen gaan kijken. Een beetje vaag allemaal, maar ik heb uiteindelijk toch maar besloten om 4 dagpassen te bestellen voor alle dagen waarop Rwanda zou spelen. En deze via een koerier maar gewoon thuis te laten bezorgen.

Nu nog het vervoer. Dat was veel gemakkelijker. De keuze tussen vliegtuig en trein was snel gemaakt. Met het vliegtuig moet je eerst nog naar Schiphol en vervolgens in Engeland ook nog een flink stuk met de trein van het vliegveld naar Londen. Dus qua tijd zou het niet veel voordeliger zijn dan de trein, ook veel meer gedoe en het zou zeker duurder zijn, zelfs met de goedkoopste vlucht. Via Hispeed voor € 99 een retourtje Londen geboekt.

Dan nog de overnachtingen. Ik had intussen al contact gehad met Engelse vrienden uit Rwanda. En het begon er op te lijken dat ik op vrijdag langs zou gaan bij Neal, op zaterdag mogelijk bij Mark en Tammy en op zondag bij Nicole en Paul. Dan bleven alleen de eerste twee dagen over en de laatste dag. Het leek mij het beste om voor de eerste twee dagen een hotelletje en te gaan boeken en dan de laatste dag daar te gaan regelen.

Hotels genoeg in Londen, dus dat is of heel  gemakkelijk of heel moeilijk. Beiden veroorzaakt door de enorme keuze, het is maar hoe je het bekijkt. Mijn trein zou aankomen bij St Pancras en vlakbij is ook een metrostation, dus ik heb gezocht in het gebied val bij dit station. Dan nog blijft de keuze enorm. Bij de boekingssite www.booking.com kun je ook recensies lezen en bij alle hotels was wel iets op te merken, met als meest gehoorde klacht dat de kamers wel erg klein waren. Ik was toch niet van plan om er veel te verblijven, dus het werd uiteindelijk European Hotel voor £ 98 voor twee nachten.

Dan plotseling, twee dagen voor mijn vertrek, was het plotseling wel mogelijk om voor twee wedstrijden van Rwanda kaartjes te kopen, namelijk voor de wedstrijden op 30 augustus en 3 september. Ondanks dat ik al dagpassen had voor die dagen heb ik toch maar besloten om deze kaartjes te kopen. Dan maar dubbelop. Laten opsturen was geen optie meer, het was wel mogelijk om ze ergens op een centraal punt in Londen te gaan afhalen.

Dus nu was alles geregeld om het laten uitmonden in een goede reis. Ik had kaartjes, vervoer en overnachtingen. In ieder geval zo veel als mogelijk en wenselijk was. De reis kon beginnen.