Pot 6 – Joris van de Wier

Nog maar een boek. Een boek aangeschaft tijdens de finale van de WK voetbal in 2018. Een verhaal over een roadtrip naar de voetbaldwergen van Europa. De kleine landen, variërend van San Marina tot Gibraltar zijn door de schrijver bezocht gedurende een paar dagen rond een interland en hij bericht over zijn belevenissen.

Wat is het idee achter het boek? De schrijver zegt dat hij van verliezers houdt. En dat hij daarom voor de kwalificatie voor de WK van 2018 het plan opgevat heeft om uit elke poule een thuiswedstrijd te bezoeken van het slechtste team. De teams uit pot 6. Nederland was ingedeeld in pot 1, ofwel in theorie een van de beste teams. In de praktijk werd Nederland slechts derde in de groep en miste dus als gevolg hiervan de WK van 2018.

De schrijver gaat telkens een paar dagen rond de interland op ontdekkingstocht in dat desbetreffende land. Op zoek naar legendarische voetballers, bijzondere supporters, obscure stadions en bekende en veel minder bekende voetbalclubs in dat land. En vaak pikt hij dan ook nog een aantal lokale wedstrijden mee. Ik vond het een prachtig idee en had eigenlijk zelf wel zoiets willen bedenken en dan uitvoeren.

De schrijver schrijft lekker vlot en ik vlieg dan ook door het boek. Heerlijke lectuur. Ik kan wel instemmen met zijn voorkeur van lelijke stadions en die zijn dan met name te vinden in het Oostblok. Verder veel heerlijk obscure informatie over de geschiedenis van zo’n land dat dan op de een of andere manier weer gekoppeld wordt aan voetbal.

Tijdens het lezen moest ik ook vaak weer terugdenken aan de presentatie van het boek. Dat was in café Engelenburgh, uitgebaat door Joop van Mourik, legendarische speler van FC Utrecht. Op zijn oude dag baat hij dit café uit, eigenlijk meer een woonkamer met een bar. Voorafgaand aan de finale Frankrijk-Kroatië werd het boek gepresenteerd. Je zou zeggen dat het publiek na afloop dan lekker gezamenlijk de finale zou gaan kijken. Maar nee hoor, een enkeling keek maar, het merendeel van het publiek ging buiten staan en herinneringen ophalen aan allerlei obscure wedstrijden waar ze naartoe waren gegaan. In hun ogen was zo’n WK-finale alleen maar het grote geld en de commercie en daar moest men niets van hebben. Nee, men ging liever naar de wedstrijd uit de kelder van derde Engelse divisie.

Al met al een zeer vermakelijk boek en zeker een aanrader om te lezen. Ook leuk dat ik op het eind van het boek een oude band heb herontdekt die ik een beetje vergeten was: Half Man Half Biscuit. Die hadden een lied gemaakt over een uitwedstrijd tegen een club uit Luxemburg. Een goede aanleiding om deze eens te gaan beluisteren en dat was een aangename verrassing. Het gevolg is dat Half Man Half Biscuit nu regelmatig aan het beluisteren ben via Spotify.