Hash

De Hash House Harriers is een uitvinding van de Britten, wie anders zouden dit kunnen bedenken. Het is begonnen in 1938 in Kuala Lumpur in Maleisië, toen nog onderdeel van de Britse kolonie British Malaya. Een aantal kolonialen is toen begonnen om op maandag te gaan hardlopen, vooral om weer een beetje fit te worden na een weekend vol met bier en indolentie. De heren gingen daarna eten in de Royal Selangor Club, waar het eten zo waardeloos was dat de club de bijnaam Hash House kreeg en vervolgens hebben de hardlopers ook de geuzennaam Hash House Harriers aangenomen.

Dit fenomeen heeft zich over de gehele wereld verspreid en inmiddels schijnen er meer dan 2.000 lokale afdelingen van de Hash House Harriers te bestaan. Elke afdeling heeft zijn eigen gewoonten, maar de meesten gaan eerst een stukje hardlopen om dat vervolgens af te ronden met een sociaal gedeelte waarvan bier in ieder geval een onderdeel is.

Op het internet zag ik vorige week de volgende aankondiging:

Hash Trash 766

KIGALI HASH HOUSE HARRIERS Next Hash is: 11/06/2011 Kigali

Next Hash will be at Rodeo Bar in Kiyovu:
Near La Bonne Source Supermarket (aka Peage) and on the same road as Zaffron
(formerly Handees) and Oxfam offices. From La Bonne Source/Zaffron, head
downhill on Zaffron's road toward Cercle Sportif. Rodeo Bar is on left after
500m with painted red wall.

Om iets voor vieren kwam ik aan bij de Rodeo Bar en daar waren al een paar sportievelingen verzameld. Een dame zat achter een tafeltje met een grote lijst. Zij leek mij de juiste persoon om te vragen naar het wat en hoe. Ze legde mij uit dat de bijdrage 2.000 Frw is voor de drankjes na afloop en dat we om vier uur buiten zouden verzamelen voor het vertrek.

Om vier uur verzamelden we buiten voor de uitleg. Er zijn ongeveer 40 mensen aanwezig, waarvan de helft Rwandees is en de andere helft buitenlander, een goede mix. Het parcours is gemarkeerd door papieren snippers die neergelegd zijn aan de kant van de weg. Het is dus zaak om goed op te letten en deze papieren snippers goed te volgen. Tijdens het parcours zouden er drie checkpunten zijn, aangeduid door een cirkel, ook weer van papier. Op zo’n punt zijn er meerdere mogelijkheden om de weg te vervolgen, maar slechts een hiervan is de goede. Het is bedoeling dat de snelle lopers op zo’n punt de verschillende kanten op gaan om te ontdekken wat het goede vervolg is. Komen ze een kruis tegen, dan is dat niet de goede weg en moeten ze terugkeren. Dit geeft de langzame lopers de gelegenheid om zich weer bij de snellere lopers te voegen.

We gaan van starten en gaan hardlopen door de mooie wijk Kiyovu met heel veel prachtige huizen waar de blanken en de rijke Rwandesen wonen. Ik behoor tot de langzame lopers en zie in de verte een groepje verzameld bij een checkpunt. Enkele lopers zijn vooruitgegaan en het wachten is op het teken dat het een goed spoor is. Dan vervolgen we onze weg heuvel op door de wijk. Even verder ligt de groep weer helemaal uit elkaar. Wij komen opeens in een volksbuurt waar de huizen vlak op elkaar staan en we stapvoets door de kleine steegjes lopen. Ik kom bij een checkpunt, maar heb geen idee waar ik nu heen moet. Een Rwandese loopster Chantal voegt zich bij mij. Wij vragen aan de lokale bevolking waar de muzungo’s zijn heengegaan en volgen hun aanwijzing. Vanaf dat moment lopen we samen de rest van het parcours. De snellere lopers zijn voor ons en de langzame achter ons. Dan komen we weer terug in de rijke wijk Kiyovu en vervolgens dalen we zo langzamerhand weer af naar het beginpunt. Na ongeveer drie kwartier zijn we weer terug bij waar we zijn begonnen.

Dan volgt het sociale gedeelte van de Hash en dat houdt in ieder geval dat er koud bier gereed staat voor de lopers. En dan is het leuk om op een informele manier kennis te maken met andere mensen die wonen en werken in Kigali.

Als iedereen binnen is dan wordt het ook nog officieel afgesloten met een kring. Dan worden verschillende mensen naar voren gehaald. Ten eerste worden diegenen bedankt die het parcours hebben uitgezet. Daarna worden de nieuwelingen opgeroepen om plaats te nemen in het centrum van de kring. Ik ben gelukkig niet de enige nieuweling, dus dat geeft al wat rust. Ik heb ergens gelezen dat nieuwelingen bier moeten drinken uit hun eigen schoen en dat lijkt mij geen prettig vooruitzicht. Gelukkig is dat niet het geval, alle nieuwelingen wordt iets gevraagd om over zichzelf te zeggen en krijgen een kleine pul bier in handen. Als iedereen is geweest moeten we dat in een teug opdrinken en dan op kop op ons hoofd zetten. De pul is niet al te groot dus dat zorgde niet voor al te grote problemen. Dat viel dus best mee.

Als je tien keer aan de Hash hebt meegedaan dan krijg je een zogenaamde Hash Name. Zaterdag was er ook iemand die voor de tiende keer meedeed. Hij moest eerst iets over zichzelf vertellen en vervolgens zich verwijderen uit de kring. Iedereen in de kring mocht een voorstel doen voor een naam. En daarna werd er gestemd. Men schijnt hun best te doen om een weinig flatteuze of anderszins compromitterende naam te bedenken, dus voor deze jongeman werd het Free Sex Zone. Tja, daar moet je dan maar mee doen. Deze ceremonie werd natuurlijk afgesloten met een bierdouche.

Het was leuk om hieraan deel te nemen, maar het was ook wel een beetje een incrowd sfeertje. Dus ik ga misschien nog wel eens meedoen als het uitkomt, maar of ik tien deelnames ga halen, dat weet ik nog niet.

Zaterdag was wel een dag van uitersten. Het begon met een bezoek aan de African Bagel Company (ABC) en het enige Afrikaanse hieraan is dat het gevestigd is in Afrika. Ze hebben heerlijke donuts, de koffie is uitstekend en het is goed toeven in de tuin bij de uitspanning. Het publiek is echter voor 100 % blank. De uitbaters zijn Rob en Rita, twee Amerikanen die vlak bij ons in de buurt wonen, en ons al een paar keer uitgenodigd hadden om eens langs te komen.

Na afloop van de Hash ben ik naar een concert gegaan buiten bij het Amahoro stadion. Gesponsord door Primus traden daar een aantal Rwandese artiesten op. De muziek is te omschrijven als Afrikaanse hiphop. Ook twee jongens in witte pakken, genaamd Dream Boyz ft Kitoko, die onder andere hun grote hit "Bella" ten gehore brachten. Dit nummer hoor je de laatste tijd overal in het land, dat moet wel de hit van het moment zijn. Zie: http://www.youtube.com/watch?v=9LBlfW24qbE. Alle artiesten zongen live, maar de muziek stond telkens al op band. Er waren wel duizenden bezoekers en die gingen echt massaal uit hun dak. Er waren vooral veel jongens, maar ook wel wat meiden, en sommigen van die jongens hadden ook al aardig wat Primus op, want die keken al behoorlijk glazig om zich heen. Dus wat dat betreft niet veel verschil met Nederland. Ik heb geen andere muzungo gezien onder de aanwezigen en dat zorgde voor heel wat handdrukken en andere blijken van instemming omtrent mijn aanwezigheid.