Rwanda is een dikmaker

Ik ben bijna een jaar in Rwanda geweest. Op 15 januari 2011 ben ik op Schiphol in het vliegtuig gestapt om via Brussel met Brussels Airways in Kigali aan te komen. Op 14 januari 2012 ben ik met dezelfde maatschappij terug naar Brussel gegaan. De volgende dag vroeg ben ik daar aan gekomen om vervolgens gelijk door te reizen naar Amsterdam. Op 15 januari 2012 was ik dus weer terug in Nederland. Precies een jaar later.

Nu denken velen dat een jaar Afrika je niet in de koude kleren gaat zitten. De beelden van die arme, hongerige Afrikaantjes staat natuurlijk iedereen op het netvlies. Als je daar dan een jaar gaat wonen dan moet dat haast gevolgen hebben voor een goed doorvoede Nederlander. Van dat armetierige voedsel moet je vast wel afvallen.

Helaas, niets is minder waar. Voordat ik vertrok woog ik ongeveer 88 kilo. Een beetje te zwaar, maar het was nog binnen de perken. In Rwanda ben ik bijna tien kilo aangekomen. Bij terugkomst in Nederland bleek de weegschaal de onbarmhartige stand van ruim 97 kilo aan te wijzen. In Rwanda heb ik mij niet gewogen, ik had wel het gevoel dat ik iets was aangekomen, maar zoveel kwam toch wel over als een schok. Bijna bij de magische honderd!

Hoe komt dat? Dat is natuurlijk de eerste vraag. Het antwoord is volgens mij simpel. Te veel bier. Veel meer dan in Nederland ben ik ’s avonds de deur uit geweest en dat ging al snel vergezeld van het goddelijke vocht. Een flesje Primus was elke keer snel besteld en elk flesje bevat maar liefst zo’n 72 centiliter. Dus dan gaat het snel. En als de tweede fles was besteld zit je omgerekend naar Nederlandse begrippen aan het aantal van zo’n zes biertjes.

In aanvulling op het bier komt daar het veelvuldig nuttigen van friet nog bij. In elke bar en elk café kun je brochette met friet bestellen. En bij die friet hoort natuurlijk ook mayonaise. En dat allemaal dankzij de Belgen! Het alternatief is een groot bord met ‘melange’ bestaande uit zoveel mogelijk koolhydraten als je maar kan bedenken: rijst, spaghetti, wederom frietjes, bonen en bakbananen; overgoten met een groentesausje.

Bewegen is ook veel te weinig van gekomen. Of het was te warm, of het regende te hard. Altijd was er wel een excuus. De kwartmarathon die ik heb gelopen was echt een eenmalige uitschieter. Ik heb nog wel een paar keer een hash gelopen, bestaande uit ongeveer driekwartier rennen en lopen. Maar zo’n hash werd altijd afgesloten door minstens een fles Primus, dus dat zet dan natuurlijk ook niet veel zoden aan de dijk. En van tennis is ook niet veel gekomen, een paar potjes tijdens het toernooi georganiseerd door de Nederlandse ambassade en later in het jaar nog twee maal een uur met Mark.

Ik kan Rwanda wel de schuld geven voor mijn gewichtstoename, maar dat is natuurlijk onzin. Ik heb helemaal zelf het bier opgedronken, de frietjes opgegeten en heel weinig bewogen. Mijn eigen tropenkolder.

Hoe kom ik eraf? Dat is de volgende vraag. Terug in Nederland moest er iets gebeuren. Wilma had goede berichten gehoord over het Dr. Frank dieet. Na eerst een maand in Nederland genoten te hebben van allerlei lekkere dingen die ik gemist heb in Rwanda zijn we overgaan naar dit zogeheten koolhydraatarme dieet. We hebben het eerste boek van Dr. Frank met de titel “Gezond slank met Dr. Frank” zo veel mogelijk nauwgezet gevolgd. In het boek is voor 28 dagen een menu opgenomen voor ontbijt, lunch en diner. Nadat de eerste maand om was, hebben we alles gewoon nog een keer overgedaan en dus in totaal hebben we twee maanden extra veel groente, vis, vlees en ei gegeten. En hebben we geen koolhydraten, fruit, zuivel en alcohol genuttigd.

Het nadeel van dit dieet is dat het vrij bewerkelijk is. Voor elke maaltijd moet je bijna wel minstens een halfuur in de keuken staan om een en ander te bereiden. Maar gelukkig heeft het wel resultaat, want inmiddels ben ik meer dan 12 kilo afgevallen en zit ik op het mooie gewicht van 85 kilo. Ook Wilma is bijna 10 kilo afgevallen.

Dr. Frank heeft nog meer boeken geschreven, het blijft natuurlijk commercie, en inmiddels zijn we begonnen in het boek met de titel “Snel slank met Dr. Frank”. Gelukkig veel minder bewerkelijke recepten en ook mogen we weer koolhydraten, fruit en zuivel tot ons nemen. En ook belangrijk, we mogen ook weer alcohol, natuurlijk geen bier, maar wel wijn.

Over een week of twee zullen we stoppen met het dieet. Nu maar hopen dat we dan niet terugvallen in oude patronen met als gevolg dat de kilo’s er weer aanvliegen. We zullen zien!