Enige tijd geleden hebben wij tijdens onze vakantie een rondrit gemaakt door het westen van Rwanda. Deze ‘Tour de Kivu’ bestond uit zes etappes.
1. De eerste etappe bracht ons naar Nyungwe. De weg daarheen gaat via Gitarama, Butare en Gikongoro. In het begin is de weg nog behoorlijk goed, maar wel erg druk. Onderweg kan je het meest bijzondere verkeer tegenkomen, zoals een vrachtwagen vol met koeien of een vrachtwagen met extra lading, waarvan de chauffeur zich waarschijnlijk niet bewust is.
Na verloop van tijd wordt de weg steeds slechter, maar ook steeds rustiger. Om het nationale park van Nyungwe te bezoeken verblijven wij in het Gisakura Guesthouse. Ondanks een verontrustend belletje aan de vooravond van ons verblijf, blijkt na veel geharrewar en onderling overleg de overheidsfunctionaris uiteindelijk toch niet op komen dagen en kunnen wij gedurende twee dagen in onze kamer blijven. Gelukkig! Wat er nu precies aan de hand is geweest met die overheidsfunctionaris, daar zullen wij nooit meer achter komen. De manager van het hotel vertrouwt ons toe dat het zijn droom is om in Europa te studeren en om daarna een baan te hebben bij de overheid. Denk je eindelijk te maken te hebben met een ondernemer in de dop, blijkt hij toch liever een bureaufunctie bij een ministerie te ambiëren. Bij het guesthouse is een prachtige tuin en als de zon schijnt zit deze vol met zonnevogels (sunbirds).
In Nyungwe begon onze auto ook kuren te vertonen. De motor was afgeslagen en was met geen mogelijkheid meer aan de slag te krijgen. Zijnde weinig technisch onderlegd wat betreft auto’s had dit kunnen uitdraaien op een drama. Maar met behulp van wat rangers van het Nyungwe nationale park hebben we een manier gevonden om er mee om te gaan. De kabel naar de accu zat een beetje wakkel bevestigd, maar een klein duwtje tegen die kabel op het moment dat de auto werd gestart, zorgde ervoor dat we verder konden. Gedurende de rest van onze reis, hebben wij dit trucje nog menigmaal moeten herhalen.
2. Daarna zijn we naar Cyangugu gegaan. Dat was maar een korte etappe van iets meer dan een uur. De weg was zeer slecht met heel veel gaten. De Chinezen zullen deze weg binnenkort onderhanden nemen.
3. Van Cyangugu hebben wij de lange tocht naar Kibuye gemaakt. Eerst weer een heel stuk terug op de weg naar Nyungwe en dan linksaf richting Kibuye. Vier uur lang zijn we zo met zo’n 30 tot 40 kilometer per uur over een onverharde weg gereden. De route ging over bergen en dalen en we waren nooit ver weg van het Kivumeer. Regelmatig hadden we onderweg mooie vergezichten over het meer. De weg was dan wel onverhard, maar had maar zeer weinig gaten, dus kon je lekker doorrijden met dezelfde snelheid. En het grote voordeel dat er bijna geen ander verkeer is, dus hoefde de aandacht daar ook niet naar toe te gaan. De totale rit heeft ongeveer vijf uur geduurd.
In Kibuye hebben we overnacht in het hotel met de naam Moriah Hill Resort. Opgezet door religieuze Amerikanen, maar gelukkig was dat geen belemmering om alcohol te schenken. Dus hebben we daar heerlijk genoten van een heerlijk koel glas witte wijn op ons balkon. Voor de bezorging moesten we 10 % extra betalen, maar dat was het wel waard.
4. De vierde etappe bracht ons in de richting van Gisenyi. Wederom een tocht langs het Kivumeer met de kleine beperking dat deze route veel meer landinwaarts is, met als resultaat dat het meer onderweg nooit te zien is. De omstandigheden waren verder identiek aan de derde etappe naar Kibuye. Onderweg hadden we wel een klein tegenvaller. Ergens onderweg was er een kapotte brug. Daar mochten we niet overheen, met als gevolg dat we een kleine omweg hebben moeten maken. Deze omweg heeft ongeveer een kleine twee uur in beslag genomen. De etappe die eigenlijk in drie uur afgelegd zou moeten worden, werd dus uiteindelijk vijf uur. De omweg ging over hele smalle wegen en we hadden al heel snel geen idee meer waar we waren. Dat we deze route tot een goed einde hebben gebracht, hebben wij volledig te danken aan een andere auto, die net als ons voor dezelfde kapotte brug stond. Zonder die auto was het ons vast niet gelukt, om de juiste weggetjes te vinden. Deze auto hebben wij dan ook absoluut niet uit het oog willen verliezen totdat we weer op de oorspronkelijke weg waren uitgekomen. Het was een gespannen ritje!
In de auto die ons geleid had door het Rwandese achterland zaten een dokter en twee verplegers, een mannelijke en een vrouwelijke. De dokter bleef ergens onderweg en zodoende heeft men ons gevraagd of de twee verplegers een lift konden krijgen tot Gisenyi. Achterin zat de verpleegster, voorin de mannelijke verpleger. Ergens onderweg haalde hij een grot jerrycan van vijf liter uit zijn bagage en wees mij een plek aan waar hij mij vroeg om te stoppen. Het is in een klein dorpje. De verpleger riep met heel harde stem op gebiedende wijze: “Amata! Amata!” Uit de huisjes kwamen twee vrouwtjes met volle jerrycans als slaafjes aangerend richting onze auto. Diegene die als eerste was had gewonnen. De volle jerrycan met melk werd omgewisseld met de lege, terwijl ondertussen een bankbiljet van eigenaar veranderde. De hele transactie duurde minder dan een minuut en werd gedaan zonder verdere conversatie. Typisch Rwanda!
In de buurt van Gisenyi hebben we weer verbleven in het favoriete hotel van Marte: Paradis Malahide. We waren nog van plan om een dagje naar Gisenyi te gaan, maar Marte had het zo naar haar zin in het hotel, dat we maar besloten te hebben er een rustig dagje van te maken.
5. De vijfde etappe ging naar Ruhengeri. Dit was een heel gemakkelijke etappe over een prachtige asfaltweg. In Ruhengeri hebben we overnacht in het hotel met de naam Muhabura. Eén van de oudste hotels van het land met een prachtig uitzicht op de vulkanen die staan in het Virangs National Park. We konden de Sabiynyo, Gahinga en Muhabura zien.
We hadden nog wat tijd over en vandaar dat we kleine omleiding hebben gemaakt in de richting van het noorden. Hoog in de bergen is daar een luxe hotel Virunga Lodge neergezet met uitzicht op de vulkanen een de ene kant op twee meren met de namen Burera en Ruhondo aan de andere kant. De hotelkamers schijnen $ 500 per persoon per nacht te zijn en dat zijn de duurste kamers in heel Rwanda. Wij hebben ons beperk tot een glaasje fris, ondertussen genietend van het uitzicht en van de mensen die het zich kunnen veroorloven om voor dat bedrag hier te verblijven.
6. De slotetappe heeft ons weer thuis gebracht. Eerst wilden we de kortste route naar Kigali nemen, maar dat bleek zo’n slechte weg te zijn, dat we besloten hebben om de langere route te nemen, waarvan wel bekend was dat gepaard zou gaan gloednieuw asfalt.
Op zondagmiddag om vijf uur kwamen wij weer heelhuids aan in ons huis. In totaal hebben we iets meer dan duizend kilometer afgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten