Kwita Izina

Rwanda staat bekend om zijn berggorilla’s. Ook ik hoop er in de loop van dit jaar naar toe te gaan. Om het toerisme voor het bezoeken van deze gorilla’s nog meer op de kaart te brengen, heeft men bedacht om elk jaar een speciale ceremonie in het leven te roepen. Dan worden alle baby gorilla’s die in het afgelopen jaar zijn geboren van een naam voorzien. Dit jaar is het voor de zevende keer gehouden en het heet Kwita Izina (Gorrila Naming Ceremony). Het afgelopen jaar zijn er 22 geboren en die hebben afgelopen zaterdag officieel een naam gekregen.

Afgelopen dinsdag was ik op Nederlandstalige pubquiz en hoorde van Susanne, de juf van Marte op de Nederlandse school, dat zij naar de Kwita Izina ging. Dat leek mij ook wel leuk, dus ik heb haar gevraagd of het mogelijk was om mee te gaan, als er nog een uitnodiging over was en er nog een plekje in de auto was. Op vrijdag hoorde ik dat dat inderdaad het geval was, dus stond ik om half zeven ’s ochtends bij haar voor de deur om zodoende naar het noorden te vertrekken. Martha, de andere juf van de Nederlandse school, ging ook mee.

Fred, de man van Susanne, werkt op de Nederlandse ambassade en uit zijn potje heeft de Nederlandse staat geld gedoneerd voor het park waarin de gorilla’s zich bevinden. Met dit in het achterhoofd heeft hij aan de organisatie gevraagd of onze Nederlandse ambassadeur ook een naam mocht geven aan een baby gorilla. Natuurlijk heeft men hiermee ingestemd, en als gevolg daarvan waren er verschillende uitnodigingen verstuurd naar de Nederlandse ambassade. Niet iedereen op ambassade wilde hiervan gebruiken maken, dus vandaar dat er nog een paar over waren.

Na een ritje van twee uur kwamen we aan bij de plek waar het allemaal ging gebeuren. Om negen uur waren we aanwezig, ruim op tijd voor het programma. In het midden stond een groot podium wat ervoor zorgde dat het publiek in twee categorieën werd verdeeld. Aan de ene kant van het podium had het VIP gedeelte met alle officiële genodigden en alle buitenlanders, onder een mooie tent ter bescherming tegen zon en regen. Aan de andere kant alle lokale Rwandezen, vooral kinderen, die dicht opeengepakt, het schouwspel zaten te bekijken, onder het wakend oog van behoorlijk wat politieagenten. Beiden gedeeltes waren al goed gevuld en er zouden nog meer mensen bijkomen in de loop der tijd.

Het programma begon met het optreden van een aantal lokale Rwandese artiesten. Allereerst natuurlijk weer de Dream Boyz ft Kitoko met onder andere hun hit "Bella" (http://www.youtube.com/watch?v=9LBlfW24qbE) en een zangeres met de naam Miss Jojo. Vervolgens nog een zanger uit Oeganda met de naam Bebe Cool. Deze laatste kreeg uiteindelijk het publiek nog een beetje mee, maar daarvoor moest hij wel eerst een klein Rwandees jongetje op het podium hijsen en vervolgens, uit het andere gedeelte van het publiek, een buitenlandse dame.

Daarna begon het gedeelte van het programma waar het echt om ging. Een groep gorilla’s, helaas geen echte, kwamen onder begeleiding van parkwachters het grote grasveld op tussen het podium en het VIP gedeelte. De parkwachters zaten te observeren, terwijl de apen ondertussen een toneelstukje opvoerden alsof ze een echt troep gorilla’s waren.

Vervolgens kwamen de 22 personen naar voren die een naam aan een baby gorilla mochten geven. En een van deze personen was onze Nederlandse ambassadeur Frans Makken. Ook hij was uitgedost in een mooie traditioneel Rwandees gewaad met stok en kralenketting. De naamgevers gingen het podium op gevolgd door de troep gorilla’s. Frans mocht het spits afbijten en hij heeft de naam Urahirwa gegeven aan de baby gorilla die geboren is in de Ntambara familie. Urahirwa betekent Future Prospects en in de speech werd natuurlijk iets moois gezegd over de toekomstperspectieven van Rwanda.

Heel speciaal is dat er dit jaar een tweeling is geboren. Dat komt niet zo vaak voor en het was dan ook een hele eer voor diegene die deze tweeling een naam mocht geven. Ik ben benieuwd hoeveel het Amerikaanse echtpaar Mr. and Mrs. Mark Van Modrick hiervoor hebben betaald.

Zo kwamen alle baby gorilla’s uiteindelijk aan hun naam en de gehele ceremonie werd verder opgevuld met traditionele dans en muziek en met speeches. Onder ander door een speech van de Prime Minister Bernard Makuza die de ‘special guest of honor’ was. Grappig om te zien dat deze minister-president zo losjes gekleed was in zijn sportjasje. 

Zo rond een uur of twee was het programma afgelopen en konden we huiswaarts keren. Er wilden natuurlijk meer mensen weer naar huis en dan is het wel heerlijk om in een auto te zitten met de letters CD in het kenteken. Dan krijg je toch niet iets meer ruimte om de weg te vervolgen. Ik heb genoten van dat moment en heb ondertussen als een ambassadeur zitten zwaaien naar het Rwandese publiek.