Eigenlijk begint het wel een beetje te vervelen, die umuganda. Het is elke laatste zaterdag van de maand weer meer van hetzelfde. Deze keer zijn vlak bij het Centre de Santé mensen bezig om het gras te kortwieken. Het lijkt mij een behoorlijk zinloze bezigheid. De jonge jongens zijn lekker bezig, de wat ouderen staan toe te kijken aan de kant.
Er zijn niet veel mensen, de opkomst lijkt behoorlijk laag. Ik geef een hand aan de chief. Dat is voor de eerste keer dat ik hem de hand schud. Vaak is hij niet aanwezig bij het echte werk. Ik heb nog nooit een woord met hem gewisseld. Hij heeft ook nooit de moeite genomen om mij op een of andere manier te verwelkomen in de umudugudu. Dit in tegenstelling tot Fabrice, die even later aan komt lopen, mij de hand schudt en zegt dat hij mij gezien had op televisie, als toeschouwer van de wedstrijd tussen APR en Rayon Sport.
Ik ben wat laat en zie dat er waarschijnlijk al heel wat werk is verricht. Want een heleboel stuiken rond het gezondheidscentrum zijn tot de grond toe afgehakt en liggen even verderop op een hoop. Ook zijn er rondom en op het terrein van het centrum gaten in de grond gemaakt. Het is de bedoeling dat hier bomen worden geplant. Gezien het aantal aanwezige mensen moeten ze of heel vroeg zijn begonnen, of ze moeten dat al eerder in de week hebben gedaan. Ik vermoed het laatste.
Ik kom in gesprek met Charles en Gaspard. Zij vragen nog eens omstandig over de diefstal die er ruim twee maanden geleden is geweest. Dat is in ieder geval een onderwerp dat goed in het geheugen bewaard is gebleven. Wij lopen langzaam naar boven, naar de plek van vergadering. Ruim op tijd zijn wij aanwezig. Gaspard is vandaag mij vertaler. Hij is al 31 jaar onderwijzer en geeft scheikunde aan de Green Hills Academy, dat is de meest prestigieuze middelbare school van het land. Alle dochters en zonen van ministers en andere belangrijke mensen zitten op deze school. Hij heeft vier kinderen, waarvan er één studeert in de Verenigde Staten.
Om tien uur komen Fabrice en de chief met in hun gevolg de rest van het gezelschap. Ze nemen plaats op de voor hen zo bekende plek. In het begin zijn alle stoelen nog lang niet bezet. Maar in de loop van de vergadering komen er steeds meer binnen. De man die naast mij gaat zitten voegt mij toe dat hij zijn umuganda thuis heeft gedaan.
De chief begint zijn toespraak met de mededeling dat hij iedereen welkom heet op umuganda, maar daar heeft hij gelijk een toevoeging bij. Hij vroeg zich af of iedereen die aanwezig is, wel echt werk heeft verricht op umuganda. Ik voel mij gelijk aangesproken, want ik heb geen spatje fysiek werk verricht. Maar misschien moet hij ook naar zichzelf kijken, want ik zie hem ook niet zo vaak de handen uit de mouwen steken.
Dan komt het opvangen van regenwater ter sprake. Ieder huishouden wordt verwacht dat het zijn eigen regenwater opvangt en daarmee voorkomt dat het op de straat terecht komt met als gevolg dat de straten worden verwoest. Voor wie dat nog niet gedaan heeft is er morgen een speciale umuganda om dat voor elkaar te krijgen. Al werd er ook gelijk een uitzondering gemaakt voor mensen die naar de kerk moesten. En dat zijn er nogal wat in Rwanda, dus daar zullen dan heel wat mensen onder vallen. Later in die week zal er inspectie komen of iedereen aan deze verplichting heeft voldaan. Anders volgt er een boete. Ik ben benieuwd of wij ook een bezoek zullen krijgen. Ik heb ook geen idee of ons huis voldoet aan de eisen die er zijn gesteld.
Binnen ons huis is in ieder geval geen familiecontract opgesteld. Elke familie is geacht een contract te hebben opgesteld met de doelen die de familie dit jaar wil behalen. De chief herinnert ons eraan dat het einde van het jaar nadert en dat het dus tijd wordt om te gaan evalueren.
Ook de bijdrage van 10.000 Frw voor de bijdrage per huishouden voor het uitbreiden van onderwijs van negen naar twaalf jaar wordt aan de orde gebracht. Het beoogde bedrag is nog lang niet binnen, en iedereen die nog niet betaald heeft, wordt geacht om nu toch wel heel snel te gaan betalen.
Dan komt de veiligheid ter sprake. Tot nu toe is de vergadering rustig verlopen met een eenrichtingverkeer van de chief naar de toehoorders. Dit onderwerp maakt de tongen echter los en heeft al met al wel meer dan een uur in beslag genomen. De veiligheid in de wijk was tot nu toe op het niveau van de cel (Bibare) geregeld. Dat houdt in dat er ’s nachts mensen door de wijk paraderen om zodoende voor meer veiligheid te zorgen. Hiervoor betalen wij aan Fabrice ons security geld van 2.000 Frw per maand. Nu is het plan om dit op het hogere niveau van sector (Kimironko) te gaan organiseren.
Het volgende onderwerp gaat over sparen. Er komt een nationale week van het sparen. Met de bedoeling om alle Rwandesen aan te moedigen om te gaan sparen. En als ze dat niet een bank willen doen, dan kan dat bij een SACCO (Savings and Credit Cooperative). Dit is van overheidswege opgezette organisatie waarbij mensen zowel kunnen sparen als lenen. Over het gehele land verspreid zijn er SACCO’s opgericht. Elke sector in het land behoort een SACCO te hebben. Het uiteindelijke doel is natuurlijk dat mensen geld gaan lenen bij een SACCO om een onderneming op te gaan starten. Maar om te kunnen lenen, moet er natuurlijk eerst gespaard worden door andere mensen.
Om dat te organiseren wordt er een coöperatief gesticht. Dat zal bemand worden door een hoofd met een salaris van 80.000 Frw, gevolgd door iemand die het veiligheidsgeld gaat ophalen bij de mensen (salaris van 50.000 Frw) en tenslotte de mensen die daadwerkelijk door de wijk heen lopen voor een bedrag van 25.000 Frw. De chief zegt dat het niets meer gaat kosten en dat de bijdrage dus 2.000 Frw per maand zal blijven.
Fabrice deelt mee dat de maandelijkse opbrengst nu 312.000 Frw is. Onduidelijk is of dat de werkelijke opbrengst per maand is of dat het bedrag is dat zou moeten binnenkomen als iedereen betaald. Het zou in ieder geval neerkomen op 156 huishoudens. Als duidelijk wordt dat in de nieuwe constructie de bijdrage van onze cel aan het geheel 420.000 Frw gaat worden, wordt in twijfel getrokken of het maandelijkse bedrag van 2.000 Frw wel voldoende gaat blijven.
Als even later blijkt dat er in de toekomst er maar acht personen door onze cel zullen lopen in plaats van de huidige twintig wordt het protest nog veel groter. De loftrompet wordt over Fabrice uitgesproken. In het kort komt het erop neer dat men tevreden is met hoe het nu geregeld is en dat men geen reden ziet om te veranderen. Men vermoedt dat iemand een ‘business oppertunity’ ziet in het anders regelen van de veiligheid en men is niet bereid om daarvoor te gaan betalen.
Iemand in het publiek brengt in dat het een maatregel is die uitgegaan is van de overheid. Wat hij zegt komt erop neer dat het niet uitmaakt wat onze umudugudu ervan vindt, omdat het een overheidsmaatregel is, zal deze toch worden uitgevoerd.
Eigenlijk had er op deze vergadering ook iemand moeten komen van deze nieuwe coöperatie om een en ander uit te gaan leggen. Helaas is deze persoon niet op komen dagen. De vergadering gaat maar door. Vele mensen hebben het woord en wordt veelvuldig in herhaling gevallen. De chief laat het allemaal maar een beetje begaan, hij lijkt niet iemand die dit onderwerp even snel gaat afsluiten. Gaspard begint tegen kwart voor twaalf ongeduldig op zijn horloge te kijken. Volgens hem gaat het ook veel te lang door. Dan wordt om twaalf uur de knoop toch doorgehakt. De coöperatie wordt uitgenodigd voor de volgende vergadering met een nieuwe kans om het geheel eens grondig uit te leggen. De vergadering is afgelopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten