Vorige week dinsdag speelde Tottenham Hotspurs tegen Manchester City voor de laatste kans om zich nog te plaatsen voor de Champions League. Om Mark te ondersteunen waren we met een hele delegatie aanwezig in zijn favoriete bar ‘Le capital'. Het heeft niet mogen baten, want de Spurs verloren, maar desondanks was het toch een gezellige avond.
Die avond was ook Vasco aanwezig, een Rwandees die samen met Mark in een plaatselijk voetbalelftal speelt. Ergens tijdens die avond vroeg Vasco aan Darryl en mij of wij ook geen zin hadden om mee te komen spelen op zondagochtend. Hun team speelt elke zondagochtend om negen uur ’s morgens een onderling partijtje. Darryl was gelijk enthousiast, ik had mijn bedenkingen, want mijn laatste voetbalavontuur moest ik met een lelijke blessure bekopen.
Toch heb ik besloten om er in ieder geval naar toe te gaan en het eens even aan te kijken, voordat ik in dit hachelijke avontuur zou stappen. Ze begonnen met een warming up, het leek me geen kwaad kunnen om hieraan mee te gaan doen. Mark en Darryl deden ook volop mee. De warming up duurde best lang, ik was al best vermoeid na alleen de warming up. Waar is dat eigenlijk voor nodig als je gaat sporten in de tropen? De wedstrijd gaat beginnen, en voor ik weet heb ik een rood hoesje aan. Ik doe dus mee! Ach, laten we ook maar proberen.
We spelen op een kunstgrasveld en deze ligt er echt prachtig bij. Mijn eerste balcontact is best goed, een splijtende pass naar voren, maar in de loop van de wedstrijd loop ik er steeds meer verloren bij. Ook de conditie gaat een rol spelen, dit in combinatie met de hitte van de volle zon en mijn beperkte voetbalcapaciteiten heeft mij doen besluiten om mij na een half uur te laten wisselen en te laten vervangen door een verse kracht. Prompt nadat ik uit het veld ben gegaan, kwamen we achter te staan met 1-0. Zou dat dan toch aan mij gelegen hebben?
De wedstrijd gaat gewoon door over de volle 90 minuten en deze heb ik heerlijk uitrustend in de schaduw zitten aanschouwen. Eindstand 2-2. Na afloop was er nog een teambespreking. Het leek wel een beetje op de bespreking na afloop van de umuganda. Het eerste onderwerp was of het goed gevonden werd dat iemand ging wisselen van team A (rode hesjes) naar team B (oranje hesjes). Verder wilde iemand, die om disciplinaire redenen een maand geschorst was geweest, graag weer mee spelen, en ook dat werk besproken door de hele groep. Het werk afgesloten met een verzoek om een financiële bijdrage, en dat resulteerde in mijn persoonlijke bijdrage van 5.000 Frw.
Na afloop nodigde Vasco alle buitenlanders uit om het af te sluiten bij hem thuis. Tammy was al aanwezig en bezig in de keuken. Lynne ging zitten, maar kreeg gelijk de mededeling dat zij elders nodig was. De mannen bleven dus over in de woonkamer, andere mannelijke familieleden en vrienden kwamen erbij. De gin kwam op tafel, en aangelengd met tonic of Fanta citron, ging deze fles al snel op en kwam vervolgens de wodka op tafel. Ondertussen waren de vrouwen, onder leiding van Hope, de vrouw van Vasco, druk bezig in de keuken met het voorbereiden van een maaltijd. Vrouwelijke familieleden komen zich voorstellen, maar verdwijnen dan weer uit beeld.
Vasco woont op een terrein waar zich twee huizen bevinden. Hij, zijn vrouw en dochter wonen in het ene huis. Zijn vader en verschillende broers en zussen van hem in het andere huis. Het is niet armoeding, maar zeker ook niet rijk.
Na anderhalf uur is het eten klaar. Tammy en Lynne vervoegen zich bij het mannelijke gezelschap. Hope, voorheen in een T-shirt, nu opeens in een prachtig gewaad, komt de pannen op tafel zetten. De pannen bevatten rijst, groente, friet, cassave met bonen, pasta met niertjes en vlees in tomatensaus. Wij hebben allemaal trek en het ziet er goed uit. Voordat we beginnen gaat Hope voor in gebed om te danken voor de aanwezigheid van de gasten. Uit mijn ooghoek zie ik dat Vasco ondertussen op zijn mobiel zit te kijken. Het eten is heerlijk, en iedereen geniet volop.
De maaltijd in de woonkamer wordt genoten door alle aanwezige mannen vergezeld van de vrouwelijke buitenlanders. Deze worden blijkbaar getolereerd in een dergelijk mannelijk gezelschap. Vasco laat per ongeluk wat eten op de vloer vallen. Even later komt zijn vrouw het opruimen met een doekje. Of de aanwezige vrouwen ook zitten te eten van al dit lekkers, in bijvoorbeeld het andere huis, wordt mij niet duidelijk. Maar een scheiding tussen man en vrouw is hier duidelijk aanwezig.
Men beweert dat het met de emancipatie van de vrouw zo goed geregeld is in Rwanda. Dan wijst men altijd op het feit Rwanda het hoogst aantal vrouwelijke leden van het parlement heeft van de gehele wereld. Dat is natuurlijk mooi, maar dat zegt natuurlijk niets over hoe het toegaat in een gewoon huis.
Het is twee uur, ik heb nog een andere afspraak, en ik moet helaas afscheid nemen. Ik bedank Vasco en Hope voor de zeer hartelijke ontvangst, en groet de rest van het gezelschap. Ik kijk terug op een bijzondere ochtend en deel van de middag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten