Op mijn vrije dag maar eens even rustig de stad ingegaan. Ik zie dat de meeste winkels dicht zijn, slechts enkele zijn wel open. Zelfs de markt is afgesloten. Deze gaat om een uur ’s middags weer open. Een beperkt aantal vrouwen staat buiten de grote markt wel wat groente en fruit te verkopen. Ook de brommertaxi’s en de verkopers van telefoontegoed zijn er natuurlijk ook, zoals altijd. Niet iedereen doet mee aan de verkiezingen.
Vlak bij de binnenstad zie ik beneden op een groot plein een heleboel mensen bijeen. Dat moet vast iets te maken hebben met de verkiezingen. Ik ga er maar eens een kijkje nemen. En het zijn inderdaad de lokale verkiezingen. Iemand vraag of ik een waarnemer ben. Was het maar waar. Ik vraag of het mogelijk is een foto te maken, iemand in een mooi pak wordt er bijgehaald. Als ik journalist was geweest dan was dat mogelijk geweest, nu liever niet. Ik vraag nog wat door. En dan blijkt dat dit al een soort tweede ronde is. De eerste heette ‘Umudugudu’ en de tweede een andere naam. Maar het gaat nog wel om de verkiezingen op het niveau van de cel. Er wordt niet met stembiljetten gewerkt, want al deze mensen kennen elkaar, dus er kan niet zomaar iemand van buiten de cel gaan stemmen. Op een latere datum zijn de verkiezingen van de sector en dan werkt men wel met stembiljetten.
Veel mensen staan in grote of kleine groepjes te praten. Er lopen mannen met megafoons rond. Plotseling zie ik een paar rijen ontstaan die achter iemand gaan staan. Zo wordt er blijkbaar gestemd, maar lang niet iedereen doet mee, en even plotseling als ze er waren zijn ze ook weer verdwenen. Ik besluit om het eens hogerop te zoeken om alles van bovenaf goed te bekijken. En dan kan ik vast ook wel een foto maken.
De man met de megafoon roept iets. Er ontstaan weer rijen, maar nu serieus, want alle mensen op het plein gaan in een rij staan. Ruw geschat denk ik dat het om ongeveer 500 mensen gaat. Het valt op dat alle kandidaten vrouwen zijn, de ene in nog mooiere Afrikaanse kledij dan de andere. Politiek is hier blijkbaar een behoorlijk vrouwending, want Rwanda heeft ook het meeste aantal vrouwelijke parlementsleden ter wereld. Strategisch stemmen zie ik ook niet, als zich twee langere rijen zich aftekenen, en vier veel kortere, zie ik niemand van de kortere alsnog wisselen naar een van de langere. Het aantal mensen in de rij wordt geteld. Er wordt iets omgeroepen en gejuich klinkt op in een van de lange rijen. We hebben een winnaar!
Het lijkt dus afgelopen, een paar kiezers gaat ook al weg. De meeste blijven en niet zonder reden, want na een oproep met de megafoon vormen zich wederom rijen. Ditmaal twee lange en twee korte, met nieuwe kandidaten. De procedure herhaalt zich, eindigend in gejuich en felicitaties. Het is twaalf uur ’s middags en nu is het echt afgelopen. De uitslag is bekend.
Update: De 'Umudugudu' is de laagst mogelijk administratieve eenheid. Ergens las ik dat er 14.838 zijn. Een aantal 'Umudugudus' samen vormen weer een cel. Er waren dus verkiezingen voor de 'Umudugudu' en de cel en die staan los van elkaar. Diegene die door de cel worden gekozen zullen deze maand vervolgens uit hun midden hun vertegenwoordiger voor de sector kiezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten