Op 10 december was het de grote dag dat we op bezoek gingen bij de gorilla’s. Om zeven uur moesten we aanwezig zijn in Kinigi bij het hoofdkwartier van het Volcanoes National Park. We waren ruim op tijd aanwezig om nog rustig te kunnen genieten van een kopje koffie en een optreden van een Rwandese zang- en dansgezelschap.
Wilma en ik werden ingedeeld in de Agashya groep. Deze groep bevindt zich op flanken van de Sabyinyo vulkaan en is relatief gemakkelijk te bereiken, zowel het gedeelte met de auto als het deel dat te voet wordt afgelegd. De groep bestaat uit acht toeristen en we worden begeleid door twee gidsen, een militair en een aantal dragers.
De Agashya groep bestaat uit 27 leden en staat onder leiding van de silverback Agashya. Tot 2003 werd deze groep geleid door de silverback Nyakarima. Deze overleed in het begin van 2003 en daarna is deze groep voor een aantal maanden geleid door een collectief van vrouwen. Dat schijnt uniek te zijn in de wereld van de gorilla’s. In de loop van deze maanden hebben diverse silverbacks zich gepresenteerd als zijnde de nieuwe leider, maar telkens zijn ze afgewezen. Totdat Agashya langskwam en hij wel goed genoeg bevonden werd om de groep te leiden. En dat heeft hij gedaan van 2003 tot nu toe. Een paar de vrouwtjes hebben sindsdien de groep wel verlaten, waarschijnlijk waren ze gewend geraakt aan het leider zijn en konden het niet aan om te figureren onder de nieuwe leider.
De wandeling duurde dik een uur. De hele groep deed het lekker rustig aan, zodat we ook goed van de prachtige omgeving konden genieten. Eerst een relatief vlak stuk, daarna een kwartier lang een heel steil stuk, om vervolgens op een plateau nog een vlak stuk totdat we bij de open plek kwamen waar de gorilla’s waren.
En daar waren ze dan. Het schouwspel was zeer vredig. De gorilla’s gingen gewoon hun gang en het leek wel of we voor hen niet bestonden. Ze waren allemaal aan het eten, Vooral de grote distels vielen in de smaak.
Voor we het wisten waren we aan alle kanten omringd door gorilla’s. Voor ons de silverback die lekker smakkend zijn distel aan het verorberen was. Daarnaast een vrouwtjesgorilla met een jong op haar schoot. Verderop een andere jonge gorilla en plotseling zit er eentje vlak achter ons te eten.
Af en toe worden we door onze gidsen Edward en Emmanuel gemaand een paar stappen opzij te doen, zodat een gorilla zich kan verplaatsen naar een nieuwe eetplek.
Na een poosje houden ze zo langzamerhand op met eten en gaan ergens rustig op een plekje zitten. Er wordt wat gevlooid en de jongste gorilla’s beginnen een beetje te spelen.
Het mannetje dat het oudste is na Agashya maakt er een hele show van. Hij loopt erbij alsof hij al een echte silverback is en vindt zich al heel wat. Hij is nog maar zeven jaar oud en nog lang geen silverback. Een blackback wordt zo rond zijn twaalfde een silverback. Hij deelt af een toe een paar speelse tikken uit zijn wat jongere familiegenoten.
Dan is er plotseling opwinding in het struikgewas. Twee jonge gorilla’s zijn het even niet met elkaar eens. Gauw komt Agashya tussenbeide en gaat even een goed gesprek aan door een van de belagers eens indringen aan te kijken. Binnen een minuut is dit binnenbrandje dan ook weer gesust.
En zo genieten we volop van onze aanwezigheid bij de gorilla’s. Na een uur is het echt voorbij en verlaten de groep. Het einde van een uniek ervaring. We lopen hetzelfde traject weer terug en zijn nu ongeveer een uur weer bij de auto’s. Ik bedank mijn drager Joseph voor het dragen van mijn rugzak en het begeleiden tijdens de moeilijke stukken. Voldaan gaan we weer terug naar ons hotel. Wij zijn benieuwd hoe Marte het deze ochtend heeft gehad en verlangen ernaar om haar weer te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten