Op zondag 4 december zijn wij gedrieën op weg gegaan naar de residentie van de Nederlandse ambassadeur in Kigali. Wij hadden bericht gekregen dat Sinterklaar daar vanaf één uur een bezoek zou brengen aan de Nederlandse gemeenschap in Rwanda. In een mooie wijk in Kigali werden we in de verte al begroet door een grote Nederlandse vlag. Iets dichterbij zagen we dat de poort versierd was door een slinger met daarop de beeltenissen van Sinterklaas en Zwarte Piet. Hier waren we dus duidelijk aan het goede adres.
Binnen werden we verwelkomd door de ambassadeur en zijn vrouw. Sinterklaas liet nog even op zich wachten, dus genoten we ondertussen even rustig van de lommerrijke tuin. Steeds meer mensen, volwassen en kinderen, kwamen ons hier vergezellen. Voor we het weten is het gezellig druk in de immense tuin.
Juf Martha heeft de leiding en verzoekt ons allemaal te verzamelen bij een markeringspunt midden in de tuin. Sinterklaas komt per luchtballon en zal gaan landen op deze plek. We kijken allemaal omhoog en zien nog niets. Om de komst van Sinterklaas te bespoedigen worden we aangespoord tot het zingen van enkele Sinterklaasliedjes. Juf Martha vraagt aan de omstanders waarom Sinterklaas met de luchtballon en niet met het vliegtuig. Marte steekt haar vinger op en geeft als antwoord: “Omdat het te strak zit”. Waarschijnlijk doelt ze op de veiligheidsriemen in een vliegtuig, maar helaas is dat niet het goede antwoord. Een ander kind neemt het woord en geeft het goede antwoord. Het is vanwege het milieu.
Dan komt er plotseling vanuit het niets een Zwarte Piet aanzetten. Het is helemaal hyper. Het blijkt Wegwijspiet te zijn. Nadat hij even tot rust is gekomen zegt hij dat Sinterklaas een ongeluk heeft gehad met de luchtballon. De luchtballon is tegen een radiozendmast van de Deutsche Welle aangevlogen en neergestort. Altijd weer die Duitsers! Maar het valt allemaal best mee. Iedereen is ongedeerd. Sinterklaas heeft alleen wat schaafwonden. Iedereen wordt nu verzocht om naar de achteringang te gaan, want daar zal Sinterklaas nu binnenkomen.
Even later komt Sinterklaas op krukken en begeleid door nog drie Zwarte Pieten naar binnen. De ambassadeur rent ook op hem of om hem te ondersteunen. Onder luid gezang wordt Sinterklaas binnengehaald en gaat hij de residentie binnen. Daar staat al een stoel voor hem klaar. Vlak voor hem is een groot kleed uitgespreid waarop alle kinderen mogen plaatsnemen. Iets verderop staan stoelen voor de volwassenen. Marte neemt ook intrek op het kleed en kijkt haar ogen uit. De Zwarte Pieten springen vrolijk rond, geven pepernoten en strooien er ook nog wat in het rond.
Dan begint het officiële programma. In groepjes van vijf tot tien mogen de kinderen naar voren komen beginnend met de allerkleinsten. In het tweede groepje zit Marte. Sinterklaas roept Marte naar voren en vraagt of Marte Sinterklaas een hand wil geven. Zonder problemen loopt ze naar voren en geeft Sinterklaas een hand.
Daarop vraagt Sinterklaas een aantal vragen waarop Marte telkenmale bevestigend knikt. Sinterklaas heeft blijkbaar wat informatie van deze of gene ontvangen. Sinterklaas vroeg of Marte een beetje bang was dat Sinterklaas misschien niet in Afrika zou komen. Ook vroeg Sinterklaas of Marte de schoen had gezet en had gezongen voor Sinterklaas en dat ze al een paar cadeautjes had ontvangen.
Hierop inhakend vroeg Sinterklaas of Marte hier ook een liedje voor Sinterklaas wilde zingen. Marte knikt nogmaals bevestigd, maar bij de vraag welk liedje ze ging zingen kwam er niet zo snel een antwoord. Gelukkig wist Slimme Piet (met bril) wel raad en suggereerde het lied ‘Zwarte Piet ging uit fietsen’. Marte kent dat lied zeer goed en ze heeft voor de microfoon heel luid en duidelijk dit lied gezongen voor Sinterklaas. Na afloop was er een daverend applaus van de gehele zaal. Wat was ik trots op mijn kleine meid! Van de Hoofdpiet kreeg ze als beloning ook nog een hand vol pepernoten.
Daarna ging het programma zo nog een heel stuk door tot de allergrootste kinderen ook aan de beurt waren geweest. Een paar kinderen had ook nog een spectaculaire acrobatenact ingestudeerd. Dat was ook prachtig om te zien. De Zwarte Pieten, lenig als ze zijn, dachten dat zij dat ook wel even konen, een acrobatenact. Helaas, dat werd een groot fiasco, binnen de kortste keren lagen ze op de grond. Marte vond het allemaal prachtig: “Wat een malle Zwarte Pieten”.
Nadat alle groepen geweest waren mochten de kinderen hun cadeautje en een grote zak met snoep ophalen in de zaal ernaast. Met een kleine aanmoediging is Marte vervolgens nog even naar Sinterklaas gegaan om hem te bedanken. Sinterklaas vroeg toen nog of Marte wist hoe oud Sinterklaas was geworden. Hierop moest Marte het antwoord schuldig blijven. Hierop zei Sinterklaas: “Wel meer dan 800 jaar”. Even later was het tijd voor afscheid. Samen met de Zwarte Pieten nam Sinterklaas plaats in de auto van Juf Susanne en reed hij de poort uit.
Het officiële gedeelte was nu afgelopen. Het was tijd voor de borrel. En bij een Nederlandse borrel horen bitterballen met mosterd, dus die vonden gretig aftrek. De volwassenen waren lekker aan het borrelen op het bordes. De kinderen vermaakten zich uitstekend in de tuin, onder andere op het onvermijdelijke springkussen.
Om vijf uur was het dan eens tijd geworden om afscheid te nemen. Al lopend op weg naar huis begon Marte zich af te vragen waarom deze Sinterklaas een bril op had. Maar ze gaf zelf ook al het antwoord. Het kwam waarschijnlijk door het ongeluk dat hij had gehad met de luchtballon, daardoor kon hij even niet zo goed zien en had hij dus een bril nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten