Om kort te zijn, er gebeurde niet veel. Onze consultant Teddy K. heeft niets meer van zich laten horen. Zie hiervoor: http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/10/conversations-with-teddy-k.html. De UNDP heeft nog steeds niet gereageerd. En Bruno deed ook helemaal niets, ik denk dat hij vindt dat het maar het beste is om het deksel op de beerput te laten en vervolgens hopen dat niemand aan de deksel gaat zitten. De enige persoon die bereid zou kunnen zijn tot actie is de president van RNDSC. Maar dat is een druk man met heel veel andere bezigheden en Bruno wil het onderwerp niet bij hem aankaarten, omdat hij weet dat hij dan de schuld krijgt van het hele debacle en daar heeft hij geen zin in. En dus gebeurt er niets.
Ondertussen zijn de cijfers die op 4 april zijn gepresenteerd een eigen leven gaan leiden. Op informele wijze is tegen MINALOC, en mogelijk tegen een paar anderen, gezegd dat het gepresenteerde rapport niet gebruikt moest worden, maar officieel is het nooit ingetrokken. Bruno is ook niet bereid om een schrijven uit de doen laten gaan naar alle aanwezigen op de workshop van 4 april om het rapport in te trekken. Vermoedelijk omdat hij geen gezichtsverlies wil leiden. Dus horen we iemand tijdens een vergadering rustig vertellen over de uitgevoerde census met als uitkomst 522.856 gehandicapten. In de New Times lees ik dat iemand van MINALOC, terwijl deze organisatie in ieder geval informeel is geïnformeerd, verwijst naar hetzelfde getal uit dat vermaledijde rapport.
Ik heb bedacht dat als niemand iets doet, dat ik dan mijn rol als adviseur maar even aan de kant moest leggen. Zodoende ben ik even lekker aan de slag gegaan met de het laatste Excel bestand dat onze consultant Teddy K. heeft aangeleverd. Het zat nog vol met allerlei headers, die heb ik het eerst eruit gesloopt. Vervolgens zat het vol met data met geen informatie of totaal onbruikbare informatie. Deze regels heb ik ook verwijderd. En tenslotte heb ik naar mijn beste kunnen alle dubbele regels eruit gehaald. Dat resulteerde in een bestand van 195.412 mensen. Het is natuurlijk een belachelijk laag getal, maar meer mensen zijn er gewoon niet geteld.
Aan de hand van dit bestand heb ik het oorspronkelijke rapport genomen en heb het aangepast aan de nieuwe cijfers. De teksten heb ik ook zoveel mogelijk aangepast en de ronkende passages over wetenschappelijk verantwoord onderzoek ook maar verwijderd. De tranen van ellende rollen over de wangen als je enkele teksten vergelijkt met er in werkelijkheid is gepresteerd. Dit rapport is niet bedoeld om uitgedeeld te worden, alleen maar om het geheel af te sluiten en te weten wat er daadwerkelijk is geteld. En om iets te hebben voor het onwaarschijnlijke geval dat UNDP wakker wordt en alsnog om het rapport gaat vragen.
Daarnaast heb ik geprobeerd een chronologisch verhaal op papier te zetten van de census, zo ver als dat mogelijk was. Het begint met de wet uit 2009 en eindigt met de door mij in september 2011 gemaakte rapport. Aan de hand daarvan heb ik een document gemaakt met aanbevelingen voor het geval een dergelijk project in de toekomst weer gaat geschieden. En er staat een volgend project op de planning, namelijk een onderzoek om alle gehandicapten te gaan categoriseren naar zwaarte van handicap. Hoe zwaarder de handicap, des te meer ze in aanmerking komen voor allerlei privileges.
En verder heb ik samen met Nicole gewerkt aan een tweetal brieven. De eerste brief is een vervolgbrief aan consultant Teddy K. waarin hij in gebreke wordt gesteld en gesommeerd een bedrag van zijn gage terug te betalen. De tweede brief is gericht aan MINALOC met het verzoek om het oorspronkelijke rapport van de census in te trekken en tevens om ervoor te zorgen dat het niet verder wordt verspreid.
Al deze documenten zijn verder gedoemd om te verstoffen op de plank van zaken die vergeten moeten worden. Dit geldt voor zowel het rapport, de lijst met aanbevelingen als de twee brieven. Bruno gaat er niets mee doen, en ons mandaat verhindert ons om het via een omweg op een of andere manier publiek te maken.
Handicap International schijnt al heel lang twijfels te hebben bij het oorspronkelijke rapport. Bij een kleine vergadering, waar ik toevallig aanwezig was, begonnen ze er een paar vragen over te stellen. Zonder verder veel in detail te gaan heb ik verteld dat ze de cijfers in het rapport niet kunnen gebruiken, omdat er in werkelijkheid veel minder zijn geteld.
De mensen van VSO zijn inmiddels ook allang op de hoogte van wat er is gebeurd. Het officiële standpunt van VSO is dat ze zich niet bemoeien met de inhoudelijke kant van de bezigheden van een organisatie, waar door hun bemiddeling iemand aan het werk is. Dus als op een conferentie iemand beweert dat er 522.856 gehandicapten zijn, en onze organisatie RNDSC corrigeert dat niet, dan zullen zij geen actie ondernemen om dat tegen te spreken. Tegelijkertijd worden wij geacht ons de conformeren aan het standpunt van de organisatie waarvoor wij werken. Dus als onze baas niets doet, dan kunnen wij niet buiten hem om iets anders doen. Een lastig parket dus!
Niet zo lang geleden heeft Handicap International een vergadering belegd over de census en de gevolgen ervan voor het vervolgproject. De organisaties VSO, RNDSC, NUDOR en de NCPD waren uitgenodigd. Namens RNDSC was Bruno aanwezig. Namens de NCPD zou Gaston Rusiha aanwezig zijn. Het saillante detail is dat deze Gaston Rusiha ook in het bestuur van RNDSC zit en hij heeft namens deze organisatie alle contracten getekend met de consultant Teddy K. Geruchten gaan de ronde dat Gaston Rusiha en Teddy K vriendjes zijn. VSO heeft mij vriendelijk verzocht om niet aanwezig te zijn op deze vergadering. Door mijn aanwezigheid zou wel eens iemand als schuldige gezien kunnen worden en dat moest te allen tijde vermeden worden. Uiteindelijk was Gaston Rusiha vanwege ziekte niet aanwezig. Handicap International heeft lastige vragen gesteld en Bruno heeft zich verdedigd door te zeggen dat de census maar bedoeld was om een globale schatting te maken en dat het echte werk gedaan zal worden in het volgende project. Deze uitleg is geaccepteerd. Achteraf gezien was het maar het beste ook dat ik er niet bij was. Op deze wijze heb ik niet hoeven te kiezen tussen twee kwaden, maar heel erg lekker voelde het niet.
Dat van die globale schatting is natuurlijk onzin. Het is echt wel de bedoeling geweest om een goede census uit te voeren. En voor $ 100.000 wil ik ook wel een globale schatting maken!
Het onderwerp census is hiermee afgesloten. De conclusie is dat een globale schatting heeft uitgewezen dat er ongeveer 522.856 mensen met een handicap in Rwanda zijn.
Overige verhalen:
http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/04/census.html
http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/07/census-deel-2-raar-staartje.html
En als extra:
http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/10/conversations-with-teddy-k.html
Overige verhalen:
http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/04/census.html
http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/07/census-deel-2-raar-staartje.html
En als extra:
http://bertinafrika.blogspot.nl/2011/10/conversations-with-teddy-k.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten