woensdag 19 oktober 2011

Vertragingen in het proces Ingabire

De zaak tegen Victoire Ingabire loopt nog steeds. Op maandag 26 september zou de verdediging beginnen. Tijdens deze zitting stelden ze de competentie van de rechtbank ter discussie om gedeelten van deze zaak in behandeling te nemen. In de eerste plaats omdat een aantal strafbare feiten begaan zijn buiten Rwanda, waarschijnlijk dus in Nederland, en dat ze daarom niet strafbaar zijn in Rwanda. In de tweede plaats omdat ze begaan zijn voordat de wet in 2008 daadwerkelijk van kracht is geworden in Rwanda, en dat daarom geen strafbaar feit is gepleegd.

Elke maandag is in Sole Luna een internationale pubquiz. Op die bewuste maandag deed ik ook mee. In mijn ooghoeken zag ik iemand in een ander team die me heel bekend voorkwam. Hij leek verdacht veel op de advocaat van Ingabire. Rare gedachten kwamen er in mijn hoofd. Ik verwachtte dat deze advocaat op zijn hotelkamer diep gebogen over zijn stukken zou zitten om zijn cliënt bij te staan. Zijn cliënt die naar alle waarschijnlijkheid levenslang zou krijgen. Maar in plaats daarvan zat hij lol te maken op zoiets ordinairs als een pubquiz. Dat zou toch eigenlijk niet kunnen! Maar ja, hij heeft natuurlijk ook het recht om leuke dingen te doen in zijn vrije tijd.

Na afloop sprak ik hem even aan. Hij was inderdaad Iain Edwards, de advocaat van Victoire Ingabire. Ik vroeg hoe het ging. Hij gaf mij het nieuws door dat het proces was verdaagd tot volgende week, omdat de rechtbank gaat nadenken over de bezwaren die zijn opgeworpen door zijn team. De aanklagers waren onaangenaam verrast door deze tegenwerpingen, zij vonden dat de verdediging de bezwaren eerder kenbaar had moeten maken. Nu kregen de aanklagers een week de tijd om op deze bezwaren in te gaan.


Op dinsdag 4 oktober is het proces hervat. Ik ben even wezen kijken. De zaal was duidelijk bomvol en er was geen plek meer voor mij om binnen te gaan zitten. Maar buiten staat ook een luidspreker en zo is het ook goed te volgen. Net zoals tijdens mijn vorige bezoek staan er weer zo’n vijftig mensen buiten te luisteren naar wat er binnen gebeurd. Het is denk ik een mix van journalisten, aanhangers en belangstellenden.


Ik kijk door de open deur naar binnen. Ik zie onze Nederlandse ambassadeur Frans Makken er ook zitten. Hij is dus in hoogsteigen persoon langsgekomen om kennis te nemen van het proces tegen iemand die zo’n zeventien jaar in Nederland heeft gewoond. Al lopend rond het gebouw zie ik nu ook de auto van de ambassade staan met aan de rechtervoorkant een trots Nederlands vlaggetje wapperend in de wind.


Binnen hebben de aanklagers het woord genomen. Hun relaas komt erop neer dat de wet van 2008 de opvolger is van een wet uit 2003. Dus moet zij voor de strafbare feiten gedaan voor 2008 terecht staan op grond van deze oudere wet. De verdediging komt aan het woord en zegt dat ze dan ook aangeklaagd had moeten worden op grond van deze wet uit 2003 en niet die van 2008. Hier hebben ze natuurlijk een punt. In Nederland zou je dan snel uitkomen op een vormfout en op grond daarvan vrijspraak. Ik heb een hekel aan vrijspraak door vormfouten, maar gelukkig zijn we in Rwanda en daar doen ze niet aan die gekkigheid. Dus dat zal waarschijnlijk wel loslopen. Het is een behoorlijk gekissebis van aanklager en verdediging over juridische haarkloverij, dus na een uurtje geloof ik het wel en ga door naar mijn werk.


Op maandag 10 oktober besluit ik wederom om eens een kijkje te gaan nemen. Ik ben iets later en zie dat de zaal compleet is verlaten. Van een omstander krijg ik te horen dat het proces is verdaagd tot donderdag. Naar het hoe en waarom moet ik verder gissen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten