De twee grote biermerken in dit land zijn Primus en Mützig (zeg Mitsing). Beiden komen uit dezelfde brouwerij, namelijk die van Bralirwa. Primus is het wat goedkopere merk, Mützig het iets duurdere. Sommigen zeggen dat Primus een vrouwenbier is en Mützig een bier voor mannen. Anderen zijn het daar niet mee eens. Als dat zo is waarom zou Primus dan sponsor zijn van de voetbalcompetitie? De ene zegt dat Primus een hoofdpijnbier is, de andere vindt dat juist weer van Mützig.
De campagnes van beide merken volgen elkaar in snel tempo op. Het hele circus rond de Primus Guma Guma Superstar is nog maar net afgelopen, of het wordt al weer opgevolgd door het Mützig Beer Fest. Dat was afgelopen zaterdag. Weken van te voren waren een heleboel mensen er al razend enthousiast over. Dit was het feest waar je bij moest zijn.
Om iets na zessen was ik dus present. Het evenement vond plaats in een park ver weg van de stad. Er was een groot podium dat aan alle kanten omringd was door tenten met daarin verschillende biertaps. De biertaps werden bediend door jongemannen in rode geruite blouses en broeken met bretels. Deze broeken waren een poging om het op ‘Lederhosen’ te laten lijken. Ook waren er enkele dames voor het verkopen van prularia. Deze dames waren ook aangekleed alsof het echte ‘Dirdnls’ waren uit Beieren, helaas zonder bijbehorend decolleté. Dit was duidelijk de Afrikaanse versie van het Duitse Oktoberfest.
De entree voor dit festival was 6.000 Frw, maar dan kreeg je ook een hele avond muziek en de hele avond vrij bier drinken. Bovendien zou er nog gratis voedsel worden aangevoerd. Dit klonk als een sprookje. En tot een uur of acht was het ook een sprookje. Het bier vloeide rijkelijk en af en toe kwam er een grote schaal met brochettes en somosa’s voorbij en die waren binnen de kortste keren leeg. Een heleboel bekenden uit Kigali en omgeving waren op komen draven, dus dit leek het feest van het jaar te worden.
Om acht uur begon de eerste band te spelen met lekkere reggae. Reggae is van die muziek die het altijd wel goed doet op een festival, lekker duidelijk met het alom bekende ritme. Het festivalterrein begon inmiddels aardig vol te lopen en de verzameling mensen rond een biertop werd ook steeds groter. De fusten met bier begonnen leeg te raken en moesten vervangen worden door nieuwe. Niet iedere bierjongen was even bedreven in het aansluiten van de fusten en het tappen van het bier. Dat duurde soms heel erg lang en de mensen werden ongeduldig. De menigtes werden alsmaar groter. Sommige mensen kwamen terug uit de mensenmassa met een glas vol schuim. Misschien wel omdat de nieuwe fusten niet koud genoeg zijn bewaard of omdat er onverantwoord mee is gesleept. Er werd geduwd en getrokken. Voedsel was er al een hele poos niet meer gesignaleerd.
De tweede band was inmiddels geweest en opgevolgd door de hoofdact van de avond. Beide groepen waren niet geweldig, maar konden dienen als goede achtergrondmuziek bij de conversatie en het aanschouwen van de chaos rond de bierpompen. Op sommige momenten werd het aardig agressief, vooral verbaal. Veiligheidsmensen werden opgesteld naast de biertaps. Met wapenstok werd er soms iemand weer teruggezet, een andere voordringer werd geen strobreed in de weg gelegd. Als angstige hazen keken ze om zich heen, zich misschien ook niet goed raad met de situatie.
Met geen mogelijkheid leek het mij wenselijk om me te gaan mengen in de menigte. Maar ik was tenminste op tijd gekomen en had nog wel redelijk wat kunnen eten en drinken. Er waren ook mensen die om ongeveer negen uur zijn gekomen en die hebben niets te drinken noch te eten gehad voor hun entree van 6.000 Frw. Die waren wat minder tevreden.
Tegen twaalven was het tijd om weg te gaan, nog voordat de hoofdact klaar zou zijn, in een poging om de grote drukte bij het vertrek voor te zijn. Deze poging mislukte. Er zouden bussen klaar staan om ons weer terug te brengen naar de stad, maar die waren niet te zien. Ook was er geen taxi-moto of taxi-voiture te bekennen. Dan maar lopen in de richting waar we heen moeten en hopen op een wonder. Na tien minuten lopen stuitten we op een pendelbus. Gauw plaatsgenomen, maar deze moest eerst nog terug naar het festival, om andere mensen op te pikken. Op een gegeven moment hoefde dat eigenlijk niet meer, want de bus was vol, maar toen was de bus gewoon vast komen te zitten tussen het gewone verkeer dat weer naar huis wilde. Zo hebben we heel wat minuten zitten wachten in het donker op dingen die zouden gebeuren. Na heel wat heen en weer gedoe van auto’s en bussen zijn we dan verdergegaan naar de ingang om dan weer terug te keren in de mêlee van verkeer. Dat zorgde ook nog wat oponthoud, maar uiteindelijk vond de buschauffeur zijn weg. Om kwart voor twee waren we weer in de stad. Het duurde even, maar het was beter dan lopen.
Dat was het Mützig Beer Festival en het was geen groot succes. Organisatorisch liet het aardig te wensen over. En als Nederlander moet ik me dat extra aantrekken, want Mützig is van Bralirwa en dat is weer voor 75 % in handen van Heineken. Misschien moet ik maar eens een pittige brief schrijven naar de directie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten